Instytut Naukowy im. Oskara Haleckiego w Kanadzie (Oskar Halecki Institiute in Canada)

zaprasza swoich Członków i Sympatyków na II wykład z cyklu

Po wykładzie organizatorzy zapraszają na herbatę/kawę z ciastem.

Przyjmujemy wolne datki, które umożliwiają naszą działalność.

Można będzie uregulować też składki członkowskie za obecny rok 2018.

Rozpoczynamy też sprzedaż książek z II Sympozjum im. Oskara Haleckiego

p.t. Wkład Polonii dla Kanady - z okazji 150-lecia Konfederacji

w cenie $30 za egzemplarz. Mamy do sprzedaży ich ograniczoną ilość.

Książka zawiera prawie wszystkie artykuły wygłoszone na II Sympozjum (w jęz. angielskim i w jęz. polskim).

Hanna Kępka, B.A.

General Secretary

Dr. Alexander M. Jabłonski, P.Eng.

President

Oskar Halecki Institute in Canada

-------
Jan Ludwik Popławski, pseud. ,,Cajus”, ,,Jan Lubelczyk”, ,,Jan Raźniak”, ,,J.L. Jastrzębiec”, ,,J. Mroczek”, ,,Jan Nieborski”, ,,Leszek”, ,,Lig”, ,,Ludwik Bolski”, ,,Ludwik Bystrowicki”, ,,Raźmiak”, ,,Siermiężny”, ,,V-4”, ,,Victor”, ,,Wiat”, ,,Wiatko”, ,,Wiktor Bolski” (1854 – 1908), współtwórca polskiego nurtu narodowego, polityk, publicysta, dziennikarz i redaktor pism, współtwórca wielu instytucji wspierających ruch narodowy we Lwowie.
Urodził się 17 1 1854 w rodzinnym majątku Bystrzejowice, k. Lublina jako trzecie dziecko Wiktora Popławskiego, h. Jastrzębiec, właściciela ziemskiego i Ludwiki z d. Ponikiewskiej h. Trzaska. Był wychowany w rodzinie o tradycjach patriotycznych. Jego ojciec brał udział w Powstaniu Styczniowym. Początkowe wykształcenie zdobył w rodzinnym dworze, a następnie rodzice posłali go do gimnazjum w Lublinie, z którego został usunięty po awanturze z kolegą szkolnym, którego podejrzewał o donosicielstwo. Maturę zdał eksternistycznie w 1872 i następnie wstąpił na Wydział Prawa Cesarskiego Uniwersytetu Warszawskiego. Podczas studiów włączył się w działalność konspiracyjną. W 1877 wraz z Antonim Szymańskim założył tajną organizację - Związek Synów Ojczyzny, która miała powiązania z Konfederacją Narodu Polskiego w Galicji. Organizacja Związek Synów Ojczyzny miała za cel przygotowanie powstania, które miało wybuchnąć jedynie w wypadku wojny między zaborcami. W 1878 organizacja została rozbita przez carską Ochranę, a jej przywódcy zostali osadzeni w Pawilonie X Cytadeli Warszawskiej. Po rocznym śledztwie Popławski został skazany na 8-letnie zesłanie na Syberię we wsi Bisiorowo, w gub. wiackiej. Dzięki staraniom rodziny zwolniono go wcześniej i w 1882 powrócił do Warszawy. W 1883 rozpoczął współpracę z Aleksandrem Świętochowskim w tygodniku Prawda. Dzięki swoim zdolnościom pisarskim stał się prawą ręką Świętochowskiego wraz ze swoim przyszłym szwagrem Józefem Karolem Potockim. Współpraca z tym pismem zaowocowała 26 artykułami o tematyce politycznej i społecznej, 60 krytycznoliterackimi i ponad 70 felietonami w cyklu Na widnokręgu i również wielu recenzjami. W 1885 Popławski został aresztowany za utrzymywanie kontaktów z ,,Proletariatem” (organizacja socjalistyczną zał. Przez Ludwika Waryńskiego). Został osadzony na trzy miesiące w Cytadeli Warszawskiej. Po zwolnieniu odszedł z Potockim z Prawdy i założył nowe pismo Głos, które przeszło do historii piśmiennictwa polskiego tego okresu. Głos zdobył szybko ogromną popularność adresując ważne problemy społeczne i narodowe. Na jego łamach debiutowali wybitni pisarze m.in. Stefan Żeromski, Jan Kasprowicz, Władysław S. Reymont czy Kazimierz Przerwa-Tetmajer. Dzięki Popławskiemu pismo stało się ekspozyturą tajnej Ligi Polskiej, organizacji trójzaborowej zał. w Szwajcarii przez Z. Miłkowskiego (Teodora Tomasza Jeża), Ludwika Michalskiego, Maksymiliana Hertla i Aleksandra Hirschberga. Sam Popławski został komisarzem Ligi na Królestwo Polskie. W 1890 Jan Ludwik poznał młodego Romana Dmowskiego i pozostał z nim w przyjaźni aż do swojej przedwczesnej śmierci. Popławski i Dmowski razem zorganizowali obchody 100-lecia Konstytucji 3 Maja w Warszawie i wspólnie przekształcili Ligę Polską w prężną i tajną Ligę Narodową. Jan Ludwik wszedł do jej Tajnej Rady i do Komitetu Centralnego. Liga Narodowa stała się wkrótce dzięki J.L. Popławskiemu, R. Dmowskiemu i Z. Balickiemu centrum nurtu narodowego, który miał odegrać pierwszorzędną rolę w odrodzeniu narodowym Polski i odzyskaniu niepodległości w 1918. Jej organizacje tzw. zewnętrzne stworzyły polityczny obóz narodowy, który nadawał ton dla całej prawicy polskiej przez ponad pół wieku. Po kolejnym aresztowaniu w 1894, po zamknięciu i wkrótce po przejęciu redakcji Głosu przez czynniki socjaldemokratyczne, Jan Ludwik postanowił zbiec do Lwowa. Lwowska działalność Popławskiego była bardzo bogata. Założył wspólnie z Romanem Dmowskim ważne pisma dla całego ruchu narodowego: m.in., Przegląd Wszechpolski, Polak czy Przegląd Polski, później Słowo Polskie, Ojczyzna i Wiek XX. Równocześnie opracował program zarówno dla Ligi Narodowej jak i dla powstałego wtedy Stronnictwa Narodowo-Demokratycznego. W 1906 przejął po Romanie Dmowskim redakcję Gazety Polskiej w Warszawie. Pracował w niej tylko do jesieni 1907, gdy zachorował ciężko na raka gardła.
Zmarł 12 III 1908 i został pochowany na cmentarzu Powązkowskim. Jan Ludwik Popławski był współtwórcą polskiego ruchu narodowo-demokratycznego i twórcą koncepcji włączenia szerokich warstw ludowych do idei narodowej. To dzięki Jego pracy u podstaw nastąpiło stworzenie szerokiej platformy wszystkich warstw społecznych dla idei narodowej. To dzięki Jego radykalnej i wolnej myśli powstawał nowoczesny naród polski. Jego ogromny dorobek ocenia się na 40 tomów (po 300 stron każdy) różnego typu artykułów programowych i publicystycznych, chociaż nie wydał pojedynczej i większej pozycji.