Ma jor
Zbigniew Pierścianowski
21 marca 1921 - 17
lutego 2020
Pożegnanie Majora Zbigniewa Pierścianowskiego
w Domu Pogrzebowym
Mowy
pożegnalne wygłoszone w Domu Pogrzebowym
McEvoy-Shields Funeral Home, 1411 Hunt Club Rd at
Albion, Ottawa.
W piątek, 21 lutego 2020 rodzina, przyjaciele, znajomi
i przedstawiciele Polonii Ottawskiej żegnali
pana Majora Pierścianowskiego, modlili się za
spokój Jego duszy. Poniżej dwie mowy pożegnalne: syna
Majora Pierścianowskiego - Tadeusza, oraz Macieja
Jabłońskiego, prezesa Instytutu Naukowego im. Oskara
Haleckiego w Kanadzie.
Tadeusz Pierścianowski - son
of Mjr Pierścianowski
Hi Everyone
Those of you who don’t know me I’m Tadeusz
or Tad, the younger son. My brother
Andrew, Heather my wife and my kids, Adam,
Mark, Alana and Jacob thank you all for
being here today. Your presence today and
the many messages of sympathy and
condolences we have received have given us
immense emotional support during this
difficult time for us all.
Many of the messages received rightly
mentioned the long life that dad had and the
many treasured memories that we can draw on
in the years to come.
My Dad would have completed his 99th year
had he lived another month. Not many in this
room can, or will be able to, say that they
have had their dad around and involved in
their lives for nearly 70 year. I never met
or knew any of my grandparents. My kids got
to know their Dziadziu well and benefited
from his many stories, life’s lessons,
wisdom and love. He would request updates on
there progress and was always proud of
their achievements. No parent should have a
favorite but Dziadziu did have a special
affection for his granddaughter, Alana. I
think it was more the novelty of a
relationship with a daughter he never had.
When I asked him had he tried for a daughter
he rapidly replied HECK NO way to risky and
demanding a project. Well my father was
rarely wrong and I was able to confirm that
he was right with this too.
At most, maybe only 1% of us will reach the
age of 96. Those of you who know my father
well would not be surprised that he made it
to such an late age since all his life he
has been in that 1%, an over achiever, a
fighter for what he believes and above all
else a survivor despite the odds. You have
heard much about my dad’s wartime
adventures, hardships and determination to
survive despite harrowing ordeals. Many
Poles who escaped Poland with the aim of
joining Polish Forces, under allied
commands, may well have similar storied
military careers. Much of what happened to
them was out of their control. How they
responded and coped with adversity was the
key to survival.
Return to Poland, after the war, was not
possible. My parents chose England to start
a new life and raise a family. Those days in
England were not easy. They faced many of
the challenges faced by immigrants today,
prejudice, job security, language
difficulties, legal problems and cultural
differences. My father recognized these as
understandable issues and that to succeed
they needed to be surmounted, rather than
complained about. He set his focus and
with determination, hard work, long hours
and unrelenting resilience achieved his
goals.
He expected no less from my brother
and me. Respect for authority and
honesty were not up for discussion. The
family and it’s wellbeing were utmost to my
father. He was proud of our success and,
despite the personal consequences, was
supportive of our move to forge a better
life in Canada.
My father won yearly scholarships so he
could attend an elite Kadet school from
which he graduated just before the start of
WW2. The patron of the school was Marshall
Piłsudski, his life time hero. Poland had
only been reunified for a few years after
not existing as a sovereign country for 124
years. Patriotism, love and duty to the
Fatherland were pillars in the upbringing of
the students at this school. My father’s
patriotism and love for the Fatherland never
dwindled. His involvement with the Polish
communities both in England and Canada are
legendary.
In Canada he was a longtime Branch member,
Secretary, President and Vice-President of
the Polish Combatants Association till age
94 and vice-president of the Canadian Polish
Congress. My Dad was a born leader who could
inspire others to excel despite their own
doubts. When he undertook a project it was
with complete commitment. Honesty integrity,
accountability and the capability to make
concrete and at times rapid decisions,
were his hallmark qualities.
During the past 30 years I have had the
opportunity and privilege of spending more
time with Dad then ever before. My chats, my
reminiscences, my many TGIFs at Landmark
Court where we would share a wine and listen
to music will be with me forever.
Landmark court was his beloved home for the
last 3 ½ years of his life. He loved his
room which was his refuge and cozy nest. My
sincere thanks to the staff of Landmark who
cared for him with exceptional kindness and
respect. I have to say a special thank you
to Maciek (Jabloński ) for his wonderful
eulogy and to Jurek and Grażyna
(Daszczyński) for their love and friendship
to my father over many years. A special
thanks, from the bottom of my heart to YOU
Jurek. You visited my Dad every Sunday when
he was at Landmark court, meetings that he
looked forward to and You were always ready
to give me a hand if I needed to bring him
to an appointment or to church.
The Pierścianowski family would also like to
express our sincere thanks to Father Ryszard
for your prayers and blessing.
My father will be sorely missed but never
will he be forgotten.
Thank you
|
dr
Maciej Jabłoński - prezes Instytutu
Naukowego im. Oskara Haleckiego w
Kanadzie
SŁOWO POŻEGNALNE
DLA Ś.P.
MAJORA ZBIGNIEWA FRANCISZKA
PIER-PERŚCIANOWSKIEGO
21 II 2020
21 III 1921 – 17 II 2020
Wielebny Ojcze
Proboszczu!
Wielebni Księża i Ojcowie!
Szanowni Panowie Doktorowie
Tadeuszu i Andrzeju!
Droga Rodzino ś.p. Majora Zbigniewa
Pierścianowskiego!
Ekscelencjo, Panie Ambasadorze
Rzeczypospolitej Polskiej!
Panie Komandorze!
Panie Generale Williams!
Szanowni Państwo!
Drodzy Przyjaciele!
W poniedziałek 17 lutego 2020 roku, w
godzinach rannych, odszedł do wieczności,
opatrzony Najświętszymi Sakramentami i w
otoczeniu Rodziny, nasz wierny Przyjaciel,
człowiek nieprzeciętnego formatu,
najdzielniejszy z dzielnych, oficer kadet,
polski grenadier i bohater kampanii
francuskiej 1940, spadochroniarz Special
Forces (w ramach Polish Section, Special
Operations Executive (SOE)), wierny żołnierz
i oficer Rzeczypospolitej, Major Zbigniew
Franciszek Pier-Pierścianowski.
Major Zbigniew Pierścianowski urodził się 21
marca 1921 w Krakowie w patriotycznej
rodzinie oficerskiej. dla innych. Dom,
harcerstwo, szkoła i Kościół to były cztery
podstawowe elementy wychowania pokolenia
Polski międzywojennej. Pokolenia, które
poszło na walkę na śmierć i życie z wrogami
Ojczyzny. Zbigniew Pierścianowski był jednym
z najpiękniejszych jego reprezentantów.
At the outbreak of WW2 he graduated as the
Officer Cadet from the famous Cadet School
No. 1 in Lwów.
He took part in the beginning of the
September campaign and following the Russian
invasion, he escaped from Poland through
Hungary, Yugoslavia and Italy to France
where he joined the Polish forces under
French Command. He fought at the famous
battle of Lagarde as Grenadier of the 1st
Polish Grenadier’s Division. Then he was
captured and became a POW in Stalag VD
Strassburg. He escaped and joined the Polish
Resistance in France as a guide for escapees
and important agents of the Allies, across
the Alps from France to Switzerland. With
the occupation of Vichy France he again
escaped through the Pyrenees to Spain only
to be captured and imprisoned first in
Figueras, and then in Miranda de Ebro
concentration camp. Following his release he
managed to reach England via Portugal and
Gibraltar. He again joined the Polish Forces
under British command. He became a
paratrooper commando with the Polish
Independent Grenadier Company (Special
Forces) initially as an instructor and
finally as it’s last commanding officer.
This company was trained as a part of the
Polish Section of Special Operations
Executive (SOE). In 1946 he was posted to
Oslo in Norway, as Senior Liaison Officer to
the Allied Forces Headquarters. It was here
that he met his life time partner and wife
of 52 years, Zofia neé Majcherek, a law
student at that time.
Zofia i Zbigniew pobrali się w Anglii i
założyli szczęśliwą i kochającą się rodzinę.
Ostatnim etapem powojennej służby w Wojsku
Polskim, było stanowisko zastępcy
kwatermistrza w Whitley Camp, w hrabstwie
Surrey, w Polskim Korpusie Przysposobienia i
Rozmieszczenia (PKPR).
They could not return to Poland occupied
after the war by communists. Zofia and
Zbigniew decided to start a new life in
England. He joined the British Civil Service
in 1948 and until 1962 he was Liaison
Quartermaster for several Polish
resettlement camps. Life stabilized for the
young family when Zbigniew (Pier) was
transferred to Daglingworth Hostel near
Cirencester after the birth of two sons. At
that time he developed an interest and
became certified in all aspects of Civil
Defense. He moved to Local Government
Services and was appointed Civil Defense
Training Officer. In 1970 he became
the Chief of the Department of Civil Defense
for Gloucestershire County, a position he
held till his retirement in 1984.
Z końcem 1984 Zbigniew przeszedł na
emeryturę i postanowili wyemigrować z żoną
Zofią, do Kanady, Chcieli żyć bliżej swoich
synów, lekarzy, dermatologa Tadeusza w
Ontario i chirurga Andrzeja w Brytyjskiej
Kolumbii. 1 grudnia 1989 wylądowali na
stałe w Kanadzie.
Major Zbigniew Pierścianowski był przez całe
swoje pracowite życie, człowiekiem niezwykle
czynnym w każdej społeczności, w której
przyszło mu żyć. Tak było podczas 41 lat
pobytu w Anglii, i podobnie podczas 31 lat
życia w Kanadzie. W Anglii działał w
organizacjach kombatanckich, w SPK, Związku
Kadetów, Związku Grenadierów, Związku
Inwalidów a także w British Red Cross i w
Sue Ryder Foundation. Udzielał się szeroko w
kręgach polskich i londyńskich, m.in. w
Skarbie Narodowym, w Polskim Ośrodku
Społeczno-Kulturalnym (POSK), w Medical Aid
for Poland, a także w lokalnych
organizacjach brytyjskich jak Rada
Organizacji w Cheltenham i również w polskim
kościele – w Polskiej Wspólnocie Katolickiej
w Cheltenham.
W Kanadzie natychmiast włączył się w życie
polonijne na forum Koła nr 8 Stowarzyszenia
Polskich Kombatantów w Kanadzie oraz w
Kongresie Polonii Kanadyjskiej – Okręg
Stołeczny w Ottawie. Pełnił szereg ważnych
funkcji m.in. Sekretarza, Prezesa i
Wice-prezesa Koła, a w KPK, był przez długie
lata Wice-prezesem Okręgu Ottawskiego KPK.
Prowadzili z Panią Zofią życie towarzyskie w
kołach patriotycznej Polonii, w grupie tzw.
Niezłomnych, którzy nie poszli na żaden
kompromis z okupacyjnymi władzami
komunistycznymi jak również z władzami
post-komunistycznymi już po 1989 r.
W 1992 roku, pierwszy raz po wojnie,
mjr Pierścianowski odwiedził Polskę i wziął
udział w Pierwszym Światowym Zjeździe
Polskich Kombatantów w Warszawie i wtedy
poprowadził w defiladzie, grupę ostatnich
żyjących jeszcze Grenadierów z 1 Dywizji
gen. Bronisław Ducha. Była to pewna
rekompensata po odmowie udziału Polskim
Siłom Zbrojnym na Zachodzie udziału w
Paradzie Zwycięstwa w Londynie w 1945 r.
Zbigniew Pierścianowski był człowiekiem
niezwykłego hartu ducha, na Jego słowie
można było polegać, jak na Zawiszy.
Najbliżsi Jego przyjaciele już wcześniej
odeszli do Pana. Muszę tu wspomnieć, ś.p.
Irenę hr. Ronikier-Bystramową, dr Jerzego
Dobrowolskiego czy dr Jerzego Zarzyckiego. W
ostatniej dekadzie ub. stulecia doprowadził
do stworzenia Fundacji Koła nr 8 SPK w
Ottawie, a w pierwszej dekadzie nowego, był
współzałożycielem Fundacji Rodziny
Ruebenbauerów. Był duszą i wielkim
animatorem życia kulturalnego Polonii
ottawskiej. Był to okres rozkwitu akademii
Świąt Konstytucji 3 Maja i Odzyskania
Niepodległości 11 Listopada. Zbigniew był
wiernym parafianinem w polskim kościele p.w.
św. Jacka Odrowąża, i jako lektor służył
przy ołtarzu Pana.
Major Zbigniew Pier-Pierścianowski był
odznaczony wieloma odznaczeniami polskimi,
francuskimi i brytyjskimi. Najważniejsze
odznaczenia obejmują:
Krzyż Kawalerski V Klasy Orderu
Narodowego Francuskiej Legii Honorowej
(L’Ordre national de la Légion d’honneur),
Krzyż Wojenny z Brązową Gwiazdą (1939-1945)
(Croix de Guerre avec Etoile de Bronze),
Medal Ucieczki (francuski) (Escapee’ Medal),
Srebrny Krzyż Zasługi z Mieczami,
Civil Defence Long Service Medal,
Krzyże i medale wojenne polskie, francuskie
i brytyjskie,
oraz odznaki pamiątkowe: jak Korpusu Kadetów
No. 1 im. Marszałka Józefa Piłsudskiego,
Special Forces (SOE), Spadochroniarzy i 1
Dywizji Grenadierów, oraz inne.
Dzisiaj żegnamy Ciebie Panie Majorze, na
Twoją ostatnią drogę. Dziękujemy Ci za
wszystkie chwile spędzone z Tobą. Dziękujemy
za Twoje polskie serce i za Twoje oddanie
dla największej sprawy – dla wolności
Ojczyzny. Twoje dziedzictwo zostanie na
zawsze w nas, w naszych sercach i nikt nie
zdoła go od nas oddzielić.
Żegnaj Panie Majorze,
Żegnaj wierny Przyjacielu,
Żegnaj Zbyszku,
Miałeś piękne i długie życie i za to
dziękujemy świętej Opatrzności
Niech Ci ziemia kanadyjska lekką będzie.
Rodzinie i Przyjaciołom Zmarłego
Składam najgłębsze wyrazy współczucia
Dla Synów: Tadeusza z Heather, i Andrzeja,
Dla Wnuków Adam, Mark, Alana, Jacob i James,
Dla Prawnuków Emily i Oliver
i dla Rodziny w Polsce
Our thoughts and prayers
are with you.
Niech dobry Bóg otoczy Was wszystkich swoją
przemożną opieką w ten trudny czas.
 Z
życia tak mało nam już zostało,
tyle radości i młodości dla Kraju się
dało.
Dziś bez rozkazów i na niebie znaków
na ostatnią wartę żegnamy
wojaków...
„Jak mało zostało”
Józef Gabriel Zabielski ,,Żbik”
z tomiku "Wróca Orły”
- Wiersze o Cichociemnych, Londyn
1980
Maciej Jabłoński
Ottawa, 21 II 2020
|
|
Poniedziałek, 2 marca 2020
Szanowni Państwo,
Rekolekcje
wielkopostne 