2009-05-03
Prezydent: będę robił wszystko, żeby polskie państwo było silne

Centralne uroczystości dla uczczenia rocznicy Konstytucji 3 Maja z udziałem Pododdziałów Reprezentacyjnych Wojska Polskiego rozpoczęły się w południe na Placu Zamkowym.

Po podniesieniu flagi i odczytaniu preambuły Konstytucji 3 maja Prezydent wygłosił przemówienie. 

Odnosząc się do Konstytucji 3 Maja, Prezydent przypomniał, że uchwalona 218 lat temu ustawa zasadnicza była "pierwszą w Europie". - Możemy być i powinniśmy być z tego autentycznie dumni - uważa Lech Kaczyński.

Jak podkreślił, Konstytucja 3 Maja była dziełem "nie tylko Sejmu Czteroletniego", ale "uwieńczeniem 30-letnich prób naprawy naszego państwa".

- Dzień 3 Maja 1791 roku był wielkim zwycięstwem tych, którzy chcieli silnego polskiego państwa - uważa Lech Kaczyński. Zwrócił uwagę, że w pierwszej polskiej ustawie zasadniczej wprowadzono dziedziczną monarchię, utworzono rząd odpowiedzialny przed parlamentem i "wiele instytucji, które pozwoliły państwu sprawnie działać".

Jednak - jak zaznaczył Prezydent - Konstytucja 3 Maja miała także swoich przeciwników, którzy "walczyli w imię demokracji". "Ci, którzy powoływali się na rzekomą demokrację i jej zagrożenie nie wahali się odwołać do obcych mocarstw" - zwrócił uwagę Lech Kaczyński.

Jak dodał, "oni twierdzili, że bronią starego modelu ustrojowego, ale w rzeczywistości bronili swoich przywilejów".

Nawiązując do wydarzeń sprzed 218 lat, Prezydent przypomniał, że nie tak dawno w "Polsce też mówiono o rzekomym zagrożeniu demokracji".
- W istocie było to zagrożenie niesłusznych przywilejów, przywilejów ludzi, którzy nie działali dla Polski, działali dla siebie - ocenił Lech Kaczyński.

Zdarzyło się - powiedział Prezydent - że Polacy "uwierzyli w to, że demokracja istotnie jest zagrożona". - Nie była i mówię to specjalnie dzisiaj. Nie była przez jedną sekundę. Zagrożone były natomiast przywileje, tych którzy działają w imię własnych interesów, a nie w imię interesów Polski - uważa prezydent Kaczyński.

- Konstytucję można zmieniać, naprawiać, ulepszać, ale dzisiaj stoi ona ponad wszystkimi innymi źródłami prawa - oświadczył Prezydent, podkreślając, że czwartą konstytucję Polski, która obecnie obowiązuje, trzeba czytać tak, jak ją napisano.

- Dlaczego ta konstytucja ma takie znaczenie? Bo żyjemy w jednoczącej się Europie. Nie dalej jak trzy dni temu obchodziliśmy jubileusz - 5. rocznica wejścia Polski do Unii Europejskiej. Unia to wspólny sukces jej członków. Przystąpienie do Unii to nasz polski sukces. Ale w tych warunkach rola polskiej konstytucji jest szczególna - to ona jest w Polsce najwyższym prawem - mówił Lech Kaczyński.

Polska potrzebuje pracy nad uzdrowieniem państwa, aby chroniło słabszych i nie bało się silnych, bo wobec prawa są równi ci, którzy mają miliardy i ci, którzy jak większość Polaków nie mają nic - mówił w niedzielę Prezydent Lech Kaczyński do zebranych na Placu Zamkowym w Warszawie.

- Wszyscy są takimi samymi obywatelami. Wszyscy, a przede wszystkim ci słabsi, muszą korzystać z ochrony państwa, a ci, którym się powiodło, muszą państwu służyć - mówił Prezydent w okolicznościowym przemówieniu do uczestników centralnych uroczystości Święta 3 Maja.

Lech Kaczyński podkreślił, że to bardzo dobrze, iż wielu Polakom powiodło się w ciągu ostatnich 20 lat i że jest to ich sukces, a nasz wspólny dorobek.

-Ale czyjeś powodzenie w sensie materialnym, czy prestiżowym, nie może się przekładać na niezasłużone przywileje - powiedział Prezydent zaznaczając, że - zarówno 218 lat temu, gdy uchwalano Konstytucję 3 Maja, jak i obecnie, to nie demokracja, lecz przywileje działających w imię własnych interesów kosztem interesów Polski.

Jako Prezydent RP, w dniu, który możemy nazwać Dniem Naprawy Rzeczypospolitej, chcę powiedzieć, że będę robił wszystko, aby polskie państwo było silne, aby potrafiło chronić słabszych, równo traktowało swych obywateli, aby zwyciężała uczciwość, a nie cynizm i draństwo - zakończył Lech Kaczyński. 

Celebrę na Placu Zamkowym zakończył pokaz musztry paradnej oraz defilada z udziałem pododdziałów rekonstrukcyjnych i pocztów sztandarowych. 

Na zakończenie oficjalnych obchodów dzisiejszego święta przedstawiciele najwyższych władz państwowych, wojska, organizacji politycznych i społecznych złożyli wieńce na Grobie Nieznanego Żołnierza. Jako pierwszy wieniec złożył Prezydent.

(PAP, inf. własne)

Więcej zdjęć z uroczystości:
http://www.prezydent.pl/x.node?id=4542760&fotoserviceId=23500194

W swoim wystąpieniu Prezydent RP Lech Kaczyński podkreślił, iż obchodzimy dzisiaj kolejną rocznicę tego, co naszej Ojczyźnie przynosi wyjątkową chlubę – rocznicę przyjęcia uchwały rządowej 3 maja 1791 r. Zaznaczył, że obchodzimy ją jako jedno z naszych Świąt Narodowych i w ten szczególny dzień odznaczamy tych, którzy w różny sposób przysłużyli się Polsce. W tym kontekście Lech Kaczyński wymienił wyróżnionych uczestników wojny obronnej 1939 r. i walki z okupantami w latach II wojny światowej, działaczy pokojowej opozycji antykomunistycznej, a także ludzi nauki kultury oraz sportu. W opinii Prezydenta to właśnie praca dużej części z nich pozwoliła wytworzyć elity, które następnie budowały wolną Polskę. - Niestety III RP często opóźniła się jeśli chodzi o pamięć o tych, którzy ją tworzyli – powiedział Lech Kaczyński

Prezydent zaznaczył również, że Polska pamięta także o żołnierzach Sił Zbrojnych uczestniczących w misjach pokojowych w Iraku i Afganistanie. Jak podkreślił, ich udział w tego typu operacjach ma niezwykle istotny charakter ze względu na budowanie pozycji Polski w świecie oraz wiąże z naszym systemem wartości, naszym poczuciem solidarności międzynarodowej i naszej odpowiedzialności za walkę z terroryzmem.

Mówiąc o adwokatach broniących w latach PRL-u działaczy opozycji Lech Kaczyński zwrócił również uwagę na fakt, iż wśród odznaczonych po raz pierwszy znalazła się większa grupa tych ludzi. Zaznaczył, iż ludzie ci którzy mogli cieszyć się życiem spokojnym i dostatnim, ale wybrali drogę ograniczeń, ryzyka oraz braku stabilizacji materialnej.

W tym kontekście Prezydent wymienił Jana Olszewskiego – człowieka, który, jak podkreślił, ponad pół wieku swojego życia poświęcił walce o wolną Polskę. Lech Kaczyński zaznaczył, że dzięki ich  szczególnej roli udało się zmniejszyć wyroki lub nawet wybronić od zarzutów wielu opozycjonistów. – Wasza działalność była bardzo ważna – serdecznie dziękuję – zakończył swoje wystąpienie Prezydent RP.

Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski odznaczeni zostali m.in.: Walery Choroszewski - żołnierz Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie, minister informacji w ostatnim rządzie na uchodźstwie, a także Wiesława Śmiechowska - represjonowana i więziona przez komunistów córka Antoniego Pajdak, sądzonego w procesie szesnastu oraz Jerzy Śmiechowski - żołnierz NSZ i AK, uczestnik powstania warszawskiego, represjonowany w czasach PRL.

Odznaczenie to otrzymali także: Maksymilian Ciężki - dowódca biura szyfrów polskiego wywiadu, który brał udział w pracach nad złamaniem kodu Enigmy oraz pośmiertnie ks. Roman Kotlarz - kapłan represjonowany przez reżim komunistyczny jako "radomski bandyta", zmarły w 1976 r. w niewyjaśnionych okolicznościach.

Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski otrzymali m.in. Jacek Sauk - działacz "Solidarności", współzałożyciel niezależnego wydawnictwa "Okno" i Jan Pietrzak - satyryk i aktor, autor pieśni "Żeby Polska była Polską".

Prezydent odznaczył także adwokatów stanu wojennego. Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski otrzymały m.in. Zofia Adamowicz, Anna Bogucka-Skoworońska i Anna Kurska, zaś Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski - Edward Rzepka i Stefan Śnieżko.

Wśród odznaczonych znaleźli się też piosenkarka Edyta Geppert, muzyk Stanisław Soyka, a także biegaczka narciarska, mistrzyni świata, zdobywczyni Pucharu Świata i medalistka olimpijska Justyna Kowalczyk.

Na podstawie art. 134 ust. 5 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz art. 76 ust. 4 Ustawy o powszechnym obowiązku obrony RP, postanowieniem prezydenta RP mianowani zostali:

do stopnia admirała floty:
wiceadmirał Tomasz Mathea
 
do stopnia generała dywizji:
generał brygady Mieczysław Gocuł
generał brygady Romuald Ratajczak
 
do stopnia wiceadmirała:
kontradmirał Waldemar Głuszko
 
do stopnia generała brygady:
pułkownik Grzegorz Sodolski
 
do stopnia kontradmirała:
komandor Marian Jan Ambroziak
komandor Krzysztof Teryfter.

Prezydent RP Lech Kaczyński Krzyżem Komandorskim Orderu Krzyża Wojskowego za umiejętne i skuteczne dowodzenie jednostką bojową podczas użycia sił RP poza granicami państwa w czasie pokoju odznaczył ppłk. Mariusza Pawluka. Kpt. Grzegorz Seweryn Kaliciak dostał to samo odznaczenie za śmiały czyn bojowy oraz osobiste męstwo wykazane w czasie akcji bojowej.

Za dokonane w czasie służby czyny przynoszące szczególną korzyść armii, a wykraczające poza zwykły obowiązek odznaczeni zostali: Wojskowym Krzyżem Zasługi - płk Andrzej Czupryński, ppłk Wojciech Gunia i ks. płk Sławomir Żarski, zaś Lotniczym Krzyżem Zasługi - płk Eugeniusz Cieślak i mjr Roman Tomasz Graczyk.

Za nienaganną służbę w polskich kontyngentach wojskowych poza granicami państwa Gwiazdę Afganistanu otrzymali ks. ppłk Augustyn Andrzej Rosły, ks. ppłk Mariusz Śliwiński oraz Dominik Włodek. Gwiazdę Iraku otrzymali – gen. bryg. Janusz Grzegorz Kręcikij, ppłk Bogusław Nowak (służył w Iraku 43 miesiące, najdłużej z polskich żołnierzy, brał udział w zmianach III, IV, V, VII, IX, X), kpr. Adrian Cieśla, a także sierż. Elżbieta Maria Surma-Goska.
Oba powyższe odznaczenia otrzymał st. kpr. Albert Mendyka.

Po uroczystości wręczenia odznaczeń i nominacji generalskich w archikatedrze św. Jana została odprawiona uroczysta msza św. w intencji ojczyzny.

W południe na Placu Zamkowym w Warszawie rozpoczęły się uroczystości związane z 218. rocznicą uchwalenia Konstytucji 3 Maja.
W swoim przemówieniu Prezydent RP Lech Kaczyński powiedział: - Konstytucję można zmieniać, naprawiać, ulepszać, ale dzisiaj stoi ona ponad wszystkimi innymi źródłami prawa. (…) Dlaczego ta konstytucja ma takie znaczenie? Bo żyjemy w jednoczącej się Europie. Nie dalej jak trzy dni temu obchodziliśmy jubileusz - 5. rocznicę wejścia Polski do Unii Europejskiej. Unia to wspólny sukces jej członków. Przystąpienie do Unii to nasz polski sukces. Ale w tych warunkach rola polskiej konstytucji jest szczególna - to ona jest w Polsce najwyższym prawem.

Na Placu Zamkowym można było obejrzeć pokazy musztry paradnej oraz defiladę z udziałem pododdziałów Wojska Polskiego, Policji i Straży Granicznej, a także poddziałów rekonstrukcyjnych i pocztów sztandarowych.

Po zakończeniu uroczystości przed Zamkiem Królewskim w Warszawie uczestnicy przeszli na Plac Marszałka Józefa Piłsudskiego, gdzie delegacje złożyły wieńce na płycie Grobu Nieznanego Żołnierza.

W centralnych uroczystościach z okazji Święta Narodowego 3 Maja uczestniczył m.in. Prezydent RP Lech Kaczyński, marszałkowie Sejmu i Senatu, premier Donald Tusk, szef Kancelarii Prezydenta RP Piotr Kownacki, minister obrony narodowej Bogdan Klich oraz szef BBN Aleksander Szczygło.

Sowiety początkowo milczały o całej sprawie, dopiero po 40 dniach Moskwa przyznała się do ich porwania, które nazywała ,,zaaresztowaniem za wrogą działalność na tyłach armii sowieckiej". W ciągu 40 dni, nieprzychylna nam prasa brytyjska i amerykańska głosiły, że polscy  przywódcy nie zostali porwani, lecz zaproszeni na rokowania z rządem sowieckim, których przebieg jest najpomyślniejszy, a rząd polski świadomie wprowadza w błąd opinię, gdyż rokowaniom tym nie sprzyja i chce je udaremnić. Tak też pisały gazety bliskie Moskwie, w rożnych krajach. I oto naraz, ku mojemu zdumieniu, znalazłem podobne kłamliwe przedstawienie rzeczy w piśmie, wydawanym przez PPS w Nowym Jorku. Od kilku lat istniała tam placówka propagandowa utworzona przez PPS, wydająca periodyk ,,Poland Flights". (koszta tego przedsięwzięcia pokrywane były przez Ministerstwo Informacji). W numerze 80 pisma, 15 kwietnia 1945 r., na pierwszej stronie ukazało się hasło: ,,All success to the genuine representatives of Poland's underground state, army and political parties, conferring with the representatives of the U.S.R.R.". W tym czasie owi ,,prawdziwi przedstawiciele Podziemia", przebywali już w więzieniu, o czym ,,Poland Fights" była, na równi z innymi placówkami propagandowymi, przeze mnie powiadomiona [5].

Wtedy to, w październiku 1939 roku, uczestniczyłem w poufnym spotkaniu, jakie odbyło się na uniwersytecie, na katedrze prawa międzynarodowego. Uczestniczyło w nim kilkanaście osób, w większości starszych ode mnie, asystentów i docentów, ludzi związanych lub bliskich demokratom. Zebranie prowadził docent Zenon Wachlowski — współpracownik profesora Ludwika Ehrlicha. Krótko wyłożył swój pogląd na sytuację i wypływające z niej wnioski. Ponieśliśmy klęskę, mówił, ale za jakiś czas wszystko się odwróci, zachodni sojusznicy są potężni i zarówno Niemcy, jak i Związek Sowiecki muszą przegrać wojnę. Katastrofa wrześniowa oznacza także koniec rządów pomajowych, zaczną się walki polityczne na emigracji, zacznie się konspiracja niepodległościowa w kraju. Jest ona konieczna ze względów patriotycznych, ale także, co trzeba powiedzieć otwarcie, z niej właśnie wyjdzie kolejna grupa rządząca Polską, która obejmie władzę po wojnie. Wniosek jest prosty — zacznijmy konspirację. Kilka osób poparło Wachlowskiego, gdy głos zabrał Przemysław Ogrodziński; oświadczył, że dla niego i kolegów, których reprezentuje, propozycja jakiejkolwiek konspiracji przeciwko Związkowi Radzieckiemu jest nie do przyjęcia. Ogrodziński reprezentował lewicę PPS zasiloną we Lwowie licznymi uciekinierami z innych części Polski (później zostanie wraz z ojcem uwięziony za fałszowanie dokumentów paszportowych; obaj nieoczekiwanie dość szybko wyjdą z więzienia). Dowiedziałem się wkrótce, że w środowisku tym trwają ożywione dyskusje, że część ludzi uznaje klęskę wrześniową za ostateczny koniec niepodległego państwa i odrzuca możliwość podjęcia walki o jego odbudowę. Już wtedy, zatem zarysowała się głęboka, zasadnicza linia podziału lewicy. Linia ta — w pierwszym okresie okupacji niemieckiej jeszcze ukryta — w kilka lat później ujawni się w pełni w Lublinie: najostrzej przebiegała ona właśnie w środowisku inteligencji. Zenon Wachlowski nie mylił się w swych przewidywaniach. Rzeczywiście wkrótce powstała bardzo rozległa konspiracja niepodległościowa dążąca do odbudowy państwa polskiego przez walkę z okupantami. Jednocześnie w miarę zbliżania się końca wojny rozpoczęła się coraz ostrzejsza, zaciekła walka o przyszły kształt polityczno-ustrojowy i przede wszystkim o władzę w przyszłej Polsce. Po paru miesiącach, w okresie masowych aresztowań przeprowadzanych przez NKWD, zabrano także Zenona Wachlowskiego. Jego żona poruszała niebo i ziemię, aby uzyskać zwolnienie męża, trafiła między innymi do Wandy Wasilewskiej, niczego jednak nie uzyskała [6].

Drugi ogólny problem to charakter Delegatury, jej związek z rządem londyńskim i udział w antyhitlerowskiej koalicji, kwestia walk lwowskiej AK z cofającymi się Niemcami. I tu schemat dyskusji był podobny; zarówno rząd londyński, jak i jego Delegatura traktowane były przez sąd, jako wrogie wobec ZSRR, to znaczy pomagające Niemcom. Wreszcie trzecia ogólna sprawa, ujawnienie się Delegatury po wejściu Armii Czerwonej do miasta. Było ono traktowane przez sąd, jako manewr, mający ukryć prawdziwe zamiary, wrogie wobec Armii Czerwonej. Tu zresztą sprawa wyglądała różnie, gdyż po pierwszych aresztowaniach część sądzonych przez Trybunał rzeczywiście ukrywała swą działalność.

W stosunku do każdego z oskarżonych były także sformułowane zarzuty indywidualne, w moim przypadku dotyczyły przyjęcia funkcji sędziego Sądu Specjalnego i szyfranta, co szczególnie miało świadczyć o moich wrogich zamiarach.  Niespodzianką było to, że w przerwach rozprawy mimo ciągłej obecności strażników nie przeszkadzano nam w rozmowach. Wysnułem z tego wniosek, że wyroki są już napisane i w rzeczywistości przebieg rozprawy nie ma większego znaczenia. Już na pierwszej przerwie w krótkiej rozmowie z Czesławom Niezabitowskim, prokuratorem Sądu Specjalnego, i Władysławem Grzędzielskim, dawnym kierownikiem lwowskiego Biura Informacji i Propagandy, których dobrze osobiście znałem, okazało się, że Delegatura jest rozbita, część jej członków uwięzionych, a część, z Delegatem Adamem Ostrowskim, przebywa w Lublinie, przeszła na stronę PKWN, co więcej, działa tam politycznie. Są tam też niektórzy reprezentanci stronnictw i partii przy Delegaturze, przede wszystkim PPS — moi rozmówcy wymieniali nazwiska Przemysława Ogrodzińskiego i Marii Fiderer[6].

Ostrowski we wrześniu 1944 roku opublikował w organie PKWN, lubelskiej gazecie „Rzeczpospolita", list otwarty. W  liście tym, nazywając siebie „byłym delegatem" potępił rząd polski w Londynie i jego działania oświadczając, że oddaje się na służbę nowym władzom. Potwierdziło to moje przypuszczenia, oparte na tekście przypadkowego skrawka gazety, który widziałem w celi. Mirosław Żuławski, pracownik lwowskiego BIP-u i redaktor akowskiego „Biuletynu Ziemi Czerwieńskiej" szybko przedzierzgnął się w korespondenta wojennego, a następnie redaktora tejże „Rzeczypospolitej". W czerwcu 1945 roku w artykule wstępnym zatytułowanym ,,Triumf jedności" wyrazi radość z powodu wyroku wydanego na szesnastu Polaków, w tym ostatniego dowódcę AK generała Okulickiego, osądzonych wtedy w Moskwie. Inni nasi towarzysze, którzy zostali aresztowani później, opowiadali o tragedii Powstania, niewoli Bora-Komorowskiego, zniszczeniu stolicy, o masowych aresztowaniach we Lwowie, o zupełnym braku pomocy ze strony naszych sojuszników, osamotnieniu rządu w Londynie. Jeszcze w czasie trwania rozprawy przekonałem się, że w skład naszej grupy, oskarżonej, jako lwowska Delegatura Rządu, weszli różni ludzie, rozmaicie zaangażowani w konspirację— chodziło widocznie o to, aby stworzyć wrażenie procesu dużej i niebezpiecznej siatki; możliwe, że miejscowe władze chciały się w ten sposób wykazać przed swą centralą [6].

Nie miałem żadnych złudzeń, co do wyniku naszego procesu. Brałem nawet pod uwagę możliwość spektakularnego wymierzenia nam najwyższego wymiaru kary, kary śmierci, choć przypuszczałem, że zostanie ona następnie zamieniona na dziesięć lat więzienia; była wtedy w sądach radzieckich taka praktyka. Wszyscy, nawet najstarsi wiekiem oskarżeni, trzymali się dobrze. Śledztwa mieli różne, najcięższe przeszedł Władysław Grzędzielski, który w Delegaturze odpowiadał w ostatnim czasie za sprawy bezpieczeństwa i starał się do końca osłaniać Delegata nie przypuszczając, że ten przeszedł na drugą stronę barykady. Ciężkie śledztwo miał także Marian Pokryszko, który kierował biurem legalizacji, przygotowywaniem fałszywych dokumentów. Obu ich bito i katowano [6].

Jest rzeczą naturalną, że w naszym pochodzie ku socjalizmowi kierujemy się doświadczeniami klasy robotniczej, która ten pochód rozpoczęła ćwierć wieku wcześniej - klasy robotniczej Związku Radzieckiego. Jest rzeczą zrozumiałą, że w pochodzie tym kierujemy się doświadczeniami tej partii, która w warunkach nieporównywanie trudniejszych z niespotykaną konsekwencją realizowała program socjalistyczny - partii bolszewickiej... Ideologicznym drogowskazem w walce [klasy robotniczej] stał się marksizm, wzbogacony doświadczeniami Wielkiej Rewolucji Październikowej i naukami jej przywódców Lenina i Stalina [12].

Na tym zakręcie historii, połączonym z fizycznym wyniszczeniem narodu, straciła PPS tysiące działaczy, wymordowanych przez hitlerowskie Gestapo i sowiecką NKWD. Zagubiła się też część członków partii, którzy nie wytrzymali fizycznego i moralnego nacisku przeciwności i odeszli z szeregów. Tym razem stało się to o tyle boleśniejsze, ze ludzie ci oddając się w służbę rosyjskiej (czytaj sowieckiej) orientacji pozwolili się użyć dla wzniesienia zapory zagradzającej drogę do ujawnienia się PPS w powojennym życiu, tworząc zaś koncesjonowana organizację pod przywłaszczoną nazwą umożliwili partii komunistycznej oszukańczą imprezę „zjednoczeniową”, która oddała komunistom monopol organizacyjny i ideologiczny w życiu polskich mas pracujących [14].

Powstanie PZPR było wynikiem oszustwa i gwałtu. Oszustwem było proklamowanie zasady, że następuje zsyntezowanie ideologii komunistycznej i socjalistycznej, bo wnet po „zjednoczeniu” partia przybrała ideologię komunistyczną, depcząc i plugawiąc wszystko, co jest związane z historią i ideologią polskiego ruchu socjalistycznego. „Zjednoczenie” było gwałtem, bo dokonane zostało wbrew woli członków koncesjonowanej PPS i towarzyszyło mu usunięcie z połączenia setek tysięcy członków tej partii, by ułatwić strawienie pozostałych [15]

Subject:     Nowy numer magazynu Lotnictwo
Date:     Thu, 25 Jun 2009 13:03:50 -0400
From:     Janusz Bujnowski <januszb@sympatico.ca>
To:     Magazyn Lotnictwo <aviation-lot@hotmail.com>
CC:     Tadeusz Majewski <tadeusz.majewski@udlap.mx>

Witam serdecznie wszystkich w imieniu Redakcji Lotnictwa /Aviation/.

Pragnę poinformować, że wydany jest już kolejny, czwarty numer magazynu. Niedługo pojawi się w licznych sklepach polonijnych w Ontario, a w następnej kolejności w punktach sprzedaży w Montrealu, Vancouver, Edmonton i Calgary. Numer jest poświęcony licznym rocznicom związanym z lotnictwem i astronautyka. Tak więc jest miejsce na 100-lecie pierwszego lotu w Kanadzie, 75-lecie lotniska Okęcie, 50-lecie zlikwidowania projektu Avro Arrow, 40-lecie pierwszego lotu ludzi na księżyc - Apollo 11, 19 rocznicy teleskopu Hubble'a  wraz z misją serwisową promu Atlantis.

Są tez liczne artykuły z przeszłości o polskich lotnikach  /Orliński, Sawicz, Maisner/ i operacjach lotniczych w trakcie IIWW - /Poles in the battle of Britain, Ostatnia bitwa powietrzna II Wojny Światowej, New Zealand  Air Force Flight Lieutenant and Polish Squadron Leader Fight Together for Freedom/.

Są też strony poświęcone symulatorom lotów, szybownictwu, konstrukcjom /DHC-1 Chipmunk i jego twórcy inż. Jakimiukowi/, muzeum lotnictwa w Toronto.

Lotnictwo podaje nowinki lotnicze, sprawozdania z imprez bieżących "Błękitne Skrzydla" dla pilota Szrajera i 95. urodziny  gen. pilota Sawicza, impreza w Canadian Air & Space Museum. Magazyn jest dwujęzyczny.

Więcej informacji jest na stronie magazynu http://lotnictwo.enginesource.org
Informacje o punktach sprzedaży są także dostępne na powyższej stronie internetowej.

Fresh European Deli, 1675 Cyrville Rd.
Polka Deli, 1574 Walkley Rd.
Warsaw Polish Deli, 747-G Richmond Rd.   
Baltyk Delikatessen, 935 Carling Avenue