Pan Jarosław Papis przypomniał mi
artykuł z 14 kwietnia 2010 roku. Tak, ja też pamiętam
ten artykuł bardzo dobrze. Nawet umieściłem link do
niego w tamtym czasie. Do dziś ten link istnieje na
stronie w archiwum Komunikatów Ottawskich https://komott.net/main/welcome_katyn.htm
Przypomnijmy sobie ten artykuł, żeby stwierdzić, że od
tamtego czasu niewiele się zmieniło. Nie przeszkadzał
przez zaledwie kilka dni... Da się rozpoznać tych samych
"aktorów", te same nazwiska. Bardzo to przykre ale jakże
prawdziwe, że ciągle słyszy się te same głosy w 9.
rocznicę Smoleńska. Te głosy powinny dawać obywatelom
coś do myślenia a głównie sugerować, żeby nie głosować w
tegorocznych wyborach na partie polityczne, od których
słyszymy ten język nienawiści, tzn. PO, SLD, PSL,
Nowoczesna, Wiosna, itd.
https://www.rp.pl/artykul/461351-Juz-nie-przeszkadza.html
Już nie przeszkadza
Zdzisław
Krasnodębski
Aktualizacja: 14.04.2010
Najbardziej
dotkliwe obelgi, drwiny, poniżające wyzwiska sypały się
na Prezydenta RP. Pomiatano Nim w sposób bezprzykładny,
nękano Go bezustannie – pisze filozof społeczny
Od dłuższego czasu planowałem napisanie dla
„Rzeczpospolitej” artykułu, w którym chciałem uzasadnić,
dlaczego będę głosował na Lecha Kaczyńskiego i dlaczego
uważam Go za dobrego prezydenta, za najlepszego, jakiego
mieliśmy od 1989 roku. Wiedziałem, jakie będą reakcje tak
wielu ludzi Mu niechętnych – że to oczywiste, bo to pisze
pisowiec, lizus, oszołom od ojca Rydzyka, wyrzucony z UW
za głupotę, ideolog IV RP, któremu szkoda sutych apanaży,
członek Honorowego Komitetu Wyborczego Lecha Kaczyńskiego
w 2005 r. Także tego ostatniego określenia używano jako
obelgi.
Od paru lat spadały na nas wyzwiska – na tych wszystkich,
którzy nie chcieli przyłączyć się do chóru wylewających
pomyje na głowę Prezydenta, przystąpić do walki z
kaczyzmem, dołączyć się do zbożnego czynu dożynania watah.
Tak jakby nie było o wiele łatwiej płynąć z głównym
nurtem, pisać do „GW” i odcinać kupony od poglądów
wytartych w powszechnym obrocie. Nie, wcale się nie
skarżę. Te obelgi były zaszczytem. Dzisiaj wiem, że są
największym zaszczytem, jaki mnie spotkał w życiu.
Znacznie potężniejsze razy spadały na współpracowników
Prezydenta i polityków PiS, także takich, których kiedyś
Platforma chciała mieć w swoim szeregu, jak Grażyna
Gęsicka.
Nie mogę zapomnieć, jak uszargano Annę Fotygę, która
chciała służyć Prezydentowi, realizować jego politykę
najlepiej jak umiała. Można się było nie zgadzać z tymi
celami, ze sposobami ich realizacji. Ale drwiny dotyczyły
sposobu bycia, wyglądu. Znamy także odwrotne przypadki –
wystarczyło się odciąć od Prezydenta i jego brata, by
znowu zostać uznanym za subtelnego intelektualistę, by
wznosić się w rankingach zaufania, by odzyskać godność i
urodę. Był konserwatywnym socjalistą czy socjalnym
konserwatystą, łączącym patriotyzm z wrażliwością
społeczną i umiarkowanym konserwatyzmem obyczajowym
Najbardziej dotkliwe obelgi, drwiny, poniżające wyzwiska
posypały się na Prezydenta RP. Pierwsze spadły od razu po
Jego wyborze. Nie oszczędzono także początkowo Jego
Małżonki, zanim postępowe panie Jej nie polubiły.
Pomiatano Prezydentem w sposób bezprzykładny, nękano Go
bezustannie. Nie dbano o godność najwyższego
przedstawiciela Rzeczypospolitej.
Pamiętamy zabierany samolot, pamiętamy pomniejszanie rangi
urzędu, który sprawował, przy pomocy usłużnych prawników i
dziennikarzy. Pamiętamy wszystkie te haniebne: „nie
potrzebuję tu pana prezydenta”, „jaki zamach, taki
prezydent” i „durnia mamy za prezydenta”, „trup na
wrotkach”. Wyśmiewano się z Jego nazwiska – typowego,
szacownego polskiego nazwiska – wyśmiewano się w Polsce,
jakby to nie była już Polska, jakby to było miejsce na
Polenwitze lub Polish jokes. I liczono dni, jakie
pozostały do końca Jego prezydentury.
Zgromadzonym przed telewizorami Polakom cynicznie
wmawiano, że ważniejsze niż ideowość są przekleństwa
bezdomnego Huberta, od którego rozpoczęła się era
„nowoczesnego PR” w Polsce, „Borubar”, „Irasiad”,
przekręcony szalik czy flaga. Ekscytowano się „małpkami”
wypijanymi przez zapraszanego dzień w dzień, wieczór w
wieczór i promowanego w partii rządzącej przedstawiciela
polskiego motłochu. Sam premier wyrażał się ciepło o tym
wspaniałym PR-owskim pociągnięciu. (por. dzieło „Ja,
Palikot”, Wydawnictwo Czerwone i Czarne, Warszawa 2010, s.
155)
Czołowi politycy przekraczali granicę przyzwoitości,
krzycząc: „Były prezydent Kaczyński”, popisując się
piskliwymi tyradami o dyplomatołkach i małpce Fiki Miki.
Bo ani studia na najlepszej uczelni, ani dobra przeszłość,
choćby opowiedziana tysiąc razy, nie ochronią przed
obsunięciem się do poziomu motłochu. Niezawisłe sądy RP
orzekały, że nazwanie prezydenta chamem nie jest obrazą, a
jednocześnie skazywały doradcę prezydenta na kary za
opisywanie powszechnie znanych poglądów słynnego na
świecie obrońcy wolnego słowa i innych wolności.
Gdy dzisiaj patrzymy na prezydenturę Lecha Kaczyńskiego,
trudno wydestylować z potoku brudu rzeczowe argumenty
mogące uzasadnić tę falę nienawiści.
Mówiono, że to prezydentura partyjna. Żartobliwe
powiedzenie, że „misja została wykonana”, traktowano jako
dowód, mimo że wszyscy wiedzieli, że relacje między braćmi
nie miały charakteru podległości. Oburzano się, że zwleka
z podpisaniem traktatu lizbońskiego, chociaż zapowiadał,
że go podpisze wtedy, gdy decyzję podejmą Irlandczycy. Bo
tak jak w polityce wewnętrznej, także w polityce
europejskiej Lech Kaczyński chciał, by nie było równych i
równiejszych, tych, którym wolno wszystko, i tych, którym
z góry przeznaczono miejsce poślednie.
Sprawiedliwość, równe prawa dla słabszych i wolna,
bezpieczna Polska – to było jego credo.
Był w gruncie rzeczy konserwatywnym socjalistą czy
socjalnym konserwatystą, łączącym patriotyzm z
wrażliwością społeczną i umiarkowanym konserwatyzmem
obyczajowym. Nie był antyeuropejski. Gdy zostawał
prezydentem, nie miał wielkiego doświadczenia
międzynarodowego. Szybko się jednak uczył, bo mimo braku
talentów językowych był wyjątkowej klasy umysłem. Z
początku był bardzo zdziwiony tym, jak silne są interesy
narodowe w Europie i jak mocno trzeba ich bronić. Chciał
zadbać o pozycję swego, naszego kraju – nie inaczej niż
Angela Merkel, o której zawsze wyrażał się ciepło i z
uznaniem, o interes Niemiec, i jak Nicolas Sarkozy, o
którym mówił z uśmiechem, że na pewno przewyższa go
ekscentrycznością, o interes Francji. Inni mieli mu za
złe, że w ogóle traktat negocjował i że nań przystał. Ale
Lech Kaczyński był realistą, wiedział, że Polska nie może
pozostać wyizolowana.
Niestety, dla Jego Polski, Polski równouprawnionej,
podmiotowej, niewyrzekającej się swojej tożsamości, Polski
ambitnej, zrobiło się ostatnio bardzo mało miejsca. W
Europie coraz wyraźniejsza jest dominacja wielkich państw.
Stany Zjednoczone coraz mniej interesują się Europą
Środkową, rezygnując nie tylko z tarczy nad Polską, lecz
także zabierając ochronny parasol znad głowy jej
prezydenta.
Lech Kaczyński był coraz bardziej osamotniony. Niedawno
doszło do zwrotu na Ukrainie, coraz bardziej zagrożona
jest Gruzja, ale pojawiły się znaki, że coś się zmienia. W
niedzielę odbyły się wybory na Węgrzech, w których wygrał
Fidesz. W Wielkiej Brytanii ogłoszono wybory, w których
konserwatyści, sojusznicy PiS z Parlamentu Europejskiego,
mogą odnieść zwycięstwo. W Polsce zaczęło rosnąć zaufanie
dla Prezydenta. Ostatni sondaż przed Jego śmiercią
pokazywał dziewięcioprocentowy spadek poparcia dla
kandydata PO i siedmioprocentowy wzrost poparcia dla Lecha
Kaczyńskiego. Mnożyły się sygnały, że Polacy, że znaczna
ich część zaczyna trzeźwieć, zaczyna powoli dostrzegać
rzeczywistość. Za pół roku sytuacja Polski mogła być
zupełnie inna. Śmierć Prezydenta przekreśliła te nadzieje.
Lecha Kaczyńskiego przedstawiano za granicą jako
nacjonalistę i człowieka o skrajnych poglądach. Nigdy nim
nie był. Kochał swoją rodzinę – tu nie było żartów i nie
było „przebacz”. I kochał Polskę – tu też nie było żartów,
nie było „przebacz”. Wiedział, że przeznaczenie postawiło
Go na urzędzie w skomplikowanej sytuacji, na czele narodu
zdezorientowanego. Był człowiekiem idei i wartości, nie
taniej popularności. Był oryginałem. Był nieśmiały i
uparty, niereformowalny i nieustawialny. Zupełnie też
niemedialny, często nieporadny przed kamerą, choć dzisiaj
widzimy, że także w mediach można było go pokazywać
inaczej. Potrzebował ciepła i przyjaźni, choć bywał – co
zrozumiałe – nieufny i impulsywny. Był naprawdę wielkim
człowiekiem. Nie potrzebowałem Jego śmierci, by to
widzieć. I nie piszę tego dlatego, że się poniewczasie
wzruszyłem i przyłączam do chóru zawodowych płaczek.
Nie znam innego przypadku współczesnego polityka, którego
poglądy przedstawiane byłyby tak nieadekwatnie i
niesprawiedliwie, w sposób tak zdeformowany. W Niemczech,
i nie tylko w Niemczech, próbowano nawet zrobić z niego
antysemitę, choć, jak wiemy, było wręcz przeciwnie i Jego
ciepłe uczucia dla Żydów powodowały dystans u Polaków
żywiących atawistyczne uprzedzenia. Przedstawiano Go jako
homofoba. Ale fakt, że to właśnie Guido Westerwelle był
tym politykiem niemieckim, który nie mógł powstrzymać łez
i że po swej pierwszej, inauguracyjnej wizycie w Warszawie
był wobec polskiego Prezydenta pełen przyjaźni i szacunku,
mówi sam za siebie.
Najgorsze rzeczy spotykały Go jednak od rodaków, którzy
teraz Go opłakując, czują, że zostali oszukani i wzbiera w
nich gniew i wstyd. Zawsze obawiałem się, że Jego
prezydentura może zakończyć się tragicznie. Bałem się, że
spotka Go los podobny do losu prezydenta Narutowicza, że
znajdzie się jakiś intoksowany i indoktrynowany szaleniec,
który będzie chciał zakończyć ten „obciach”. Spotkał Go
jednak inny los.
Elity III RP nienawiść do Niego siały świadomie i z
premedytacją. Niedawno u czołowego dziennikarza,
przedstawiciela ulizanego i zarazem agresywnego
konformizmu, dominującego w polskich mediach
elektronicznych, wyczytałem znamienną opinię: „A to
obrażał się na profesora Bartoszewskiego, a to nie
zaprosił Michnika na uroczystości z okazji Marca '68, a to
pomstował na (inna sprawa, że czasem słusznie) media. To
sprawiło, że większość Polaków widzi w Nim raczej
prezydenta jednopartyjnego, ideologicznego i uosabiającego
małość wielu ludzi z jego zaplecza niż wielkość
Rzeczypospolitej.” Ale Lech Kaczyński nie zapraszał tych
osób nie tylko dlatego, że spotykały Go obelgi od obu tych
autorytetów, ale dlatego, że głęboko nie zgadzał się z ich
projektami Polski – takiej Polski, w której generał
Kiszczak może uchodzić za człowieka honoru, a Anna
Walentynowicz ma dogorywać w zapomnieniu, i takiej Polski,
która ma się zachowywać jak brzydka panna na wydaniu i
pozwalać na rewizję europejskiej historii przez sąsiadów.
Razem z Prezydentem zginęli ludzie, którzy byli nadzieją
polskiej polityki: Władysław Stasiak, Grażyna Gęsicka,
Tomasz Merta, Aleksander Szczygło. Zginął Janusz
Kochanowski, który podczas ostatniej rozmowy opowiadał mi
o tym, jak jego i jego rodzinę zaczęły nękać odpowiednie
instytucje. Zginął Janusz Kurtyka, o którego nękaniu
wiedziała cała Polska. Zginęła Anna Walentynowicz, która
przeżyła i próbę otrucia w 1981 roku, i stan wojenny, i
lata zapomnienia w III RP. Ich wszystkich łączył jeden
wspólny rys – byli ludźmi idei, a nie kariery. Byli
państwowcami. Niestety już nie zabiorą głosu, by wyjaśnić,
o co im chodzi, o co chodziło Prezydentowi.
Teraz już nie będzie przeszkadzał. Nie ma człowieka, nie
ma problemu. I gdy już nie ma problemu, nagle pokazano nam
człowieka – jakiegoś innego Lecha Kaczyńskiego. Okazało
się, że był jeszcze trzeci bliźniak. Nie nieudacznik,
który napisał pracę doktorską o Leninie wtedy, gdy inni
walczyli o wolność, nie zaciekły, zapiekły polityk, ale
człowiek wielkiego serca i umysłu, choć skromnej postury.
Teraz przez ekrany telewizorów przesuwają się zastępy tych
usłużnych gadających głów, które nigdy nie potrafią
zamilknąć i zawsze się pchają do pierwszego rzędu. Teraz
jego dawni koledzy z opozycji pokonali amnezję i
przypominają sobie wspólne czasy, choć jeszcze niedawno
nie potrafili wykrztusić ani jednego życzliwego
słowa.
A od tych, którzy przy Nim stali i pozostali, wymaga się,
by milczeli, by odkreślili przeszłość grubą kreską, by się
pojednali, by nie zakłócali atmosfery żałoby. Ale ich –
naszym – obowiązkiem wobec Niego i Nich jest mówić. Grubej
kreski tym razem nie będzie. I wy miejcie odwagę,
pozostańcie sobą. Już zaczęliście dzielić łupy i dobierać
się do szaf. Zróbcie kolejne „Szkło kontaktowe”,
wyśmiejcie tę śmierć, wypijcie małpki. Zaproście Palikota
i Niesiołowskiego. Krzyczcie: „cham” i „dureń”, i „były
prezydent Lech Kaczyński”. Wyśmiewajcie i drwijcie.
Bądźcie sobą. Gardzę wami. Jestem dumny, że Go znałem.
Autor jest profesorem Uniwersytetu w Bremie i Uniwersytetu
Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie oraz
współpracownikiem „Rzeczpospolitej”
https://www.rp.pl
|
|
Materiały o
tematyce Smoleńskiej
Komunikat o
stanie prac Podkomisji Smoleńskiej na dzień 9
kwietnia 2019
https://komott.net/docs/Komunikat-Podkomisji-2019.pdf
Podkomisja smoleńska przedstawia stan swoich prac. Jest
wniosek do prokuratury przeciwko Jerzemu Millerowi i
członkom KBWLLP!
W środę 10 kwietnia będziemy obchodzić 9. rocznicę
tragedii smoleńskiej. W przededniu tego wydarzenia
Podkomisja do Ponownego Zbadania Wypadku Lotniczego
przygotowała komunikat o stanie swoich prac. Poinformowano
w nim, że skierowano do prokuratury wniosek o możliwości
popełnienia przestępstwa przez Jerzego Millera i byłych
członków jego komisji.
Podkomisja do Ponownego Zbadania Wypadku Lotniczego
(Podkomisja) została powołana przez Ministra Obrony
Narodowej Rzeczypospolitej Polskiej w 2016 roku w wyniku
stwierdzenia dużej ilości uchybień, błędów, zaniechań, a
nawet celowego ukrywania i fałszowania dowodów przez
Komisję Badania Wypadków Lotniczych Lotnictwa Państwowego
(KBWLLP) pod przewodnictwem Edmunda Klicha i Jerzego
Millera działającą w latach 2010-11 (Komisja Millera).
Ponadto ujawniono szereg informacji i dowodów, które nie
zostały wzięte pod uwagę przez Komisję Millera, a mogą
mieć wpływ na ustalenie okoliczności i przyczyn zdarzenia
w dniu 10 kwietnia 2010 roku w Smoleńsku — czytamy m.in. w
komunikacie tzw. podkomisji smoleńskiej.
Raport Techniczny przedstawiony przez Podkomisję 11
kwietnia 2018 roku stanowił podsumowanie prac Podkomisji
wykonanych lub zapoczątkowanych do kwietnia 2018 roku.
Koncentrował się na najistotniejszych informacjach,
szczególnie na faktach i dowodach, które nie zostały
wzięte pod uwagę w raporcie końcowym Komisji Millera oraz
na tych jego ustaleniach, które w świetle przeprowadzonych
badań okazały się nieprawdziwe. W Raporcie Technicznym
stwierdzono, że główną przyczyną katastrofy Tu-154M nr 101
była eksplozja, do której, zgodnie z dotychczasowymi
ustaleniami Podkomisji, doszło w chwili, gdy samolot
znajdował się jeszcze w powietrzu, co spowodowało
zniszczenie konstrukcji samolotu oraz śmierć wszystkich
pasażerów – podkreślono w dokumencie.
Podkomisja przedstawiła w komunikacie dotychczasowy stan
prac, jakie podjęła od czasów jej powołania.
Podkomisja stanęła przed trudnym zadaniem przede wszystkim
z racji ograniczonego dostępu do dowodów. Stan ten został
spowodowany działaniami strony rosyjskiej oraz działaniami
i zaniechaniami rządu Donalda Tuska po katastrofie 10
kwietnia 2010 roku, a także decyzją większości
parlamentarnej Sejmu RP (PO-PSL), która 6 maja 2010 r.
odrzuciła rezolucję wzywającą do wystąpienia o przekazanie
stronie polskiej prowadzenia postępowania w sprawie
katastrofy samolotu Tu-154M, mającej miejsce 10 kwietnia
2010 r. (druk nr 3032) – stwierdzono.
Zwrócono też uwagę, że KBWLLP pod kierownictwem Jerzego
Millera brała udział w fałszowaniu i ukrywaniu materiału
zgromadzonego w trakcie prac, a równocześnie strona
rosyjska systematycznie odmawiała zwrotu bezprawnie
przetrzymywanego wraku oraz rejestratorów i innych części
wyposażenia Tu-154M.
W komunikacie ogłoszono również o skierowaniu do
prokuratury wniosków o możliwości popełnienia przestępstwa
przez członków komisji Millera.
W dniu 9 kwietnia 2019 r. Podkomisja do Ponownego Zbadania
Wypadku Lotniczego skierowała do Prokuratury wniosek o
możliwości popełnienia przestępstwa przez Przewodniczącego
Jerzego Millera oraz członków KBWL LP z art. 231 par 1 i 2
kk, art. 239 par. 1 kk oraz art. 271 kk. Osobny wniosek
Podkomisja złożyła wobec Przewodniczącego KBWL LP Jerzego
Millera z art. 129 kk – czytamy.
Raport Podkomisji dostępny pod:
https://komott.net/docs/Komunikat-Podkomisji-2019.pdf
Grzegorz
Braun’s documentary on Smolensk
Polonia Institute presents Grzegorz Braun’s three parts
documentary on Smolensk 2010 Polish Air Force Tu-154 crash
On April 10th, 2010, Polish Air Force One, the Tu-154M
aircraft, crashed near Smolensk. All 96 people were
killed, including President Lech Kaczyński and his wife,
the highest commanders of the Polish Army and the last
president of Poland in exile, Ryszard Kaczorowski. The
Polish delegation was on its way to celebrate the 70th
anniversary of the Katyn massacre.
The official Russian investigation claimed pilot error.
Polish government of Civic Platform opposing President
Kaczynski followed the Russian claim. Following Law and
Justice‘s victory at the 2015 Polish parliamentary
elections, in February 2016, the Chairman of the
Parliamentary Committee for the Investigation of the
Causes of the Tu-154 crash, Antoni Macierewicz, announced
the official reopening of the investigation, declaring
that the previous inquiries were “riddled with mistakes”
and reaffirming his belief that the aircraft disintegrated
mid-air immediately before impacting the ground. The new
foreign minister Witold Waszczykowski announced that
Poland would sue Russia in a human rights court over
Moscow’s withholding of the wreckage. The Consul of
Europe’s Parliamentary Assembly designated a special
investigation rapporteur who will carry out an inquiry on
whether holding back the wreckage and other evidence
material by the Russians is justified.
In February 2018, the Polish government subcommittee
re-investigating the crash presented their preliminary
findings indicating that a number of explosions had
occurred aboard the airliner. In April 2018, the
commission headed by Antoni Macierewicz published a report
which said that the plane was destroyed in the air by an
explosion, and that Russian air traffic controllers at the
Smolensk air base had misled the pilots about the plane’s
location during its approach to the runway.
Grzegorz Michał Braun (born March 11, 1967) is a Polish
journalist, academic lecturer, movie director,
screenwriter and politician. He was born in Toruń, Poland.
In 1987 he graduated from the University of Wrocław. In
1993 he completed postgraduate studies at the Krzysztof
Kieślowski Faculty of Radio and Television at the
University of Silesia in Katowice.
part 1: https://youtu.be/ofOvSAIXGhw
part 2: https://youtu.be/__ishX4UYcc
part 3: https://youtu.be/DE6UIfPy1d8
http://www.poloniainstitute.net/news/grzegorz-brauns-documentary-on-smolensk/
Antoni
Macierewicz o tragedii w Smoleńsku: do śmierci doszło
na skutek eksplozji samolotu w powietrzu
- Do śmierci doszło na skutek eksplozji samolotu w
powietrzu. Najpierw eksplozji w skrzydle, potem w
centropłacie. Trudno z tym dyskutować - mówił w Polskim
Radiu 24 Antoni Macierewicz (PiS), szef podkomisji ds.
zbadania przyczyn katastrofy smoleńskiej.
- Raport z prac podkomisji smoleńskiej.
- Antoni Macierewicz: raport końcowy - na przełomie
2019/2020 roku.
Więcej w zapisie rozmowy. [Kliknij na guzik Audio z lewej
strony]
https://polskieradio24.pl/321/5925/Artykul/2292567,Antoni-Macierewicz-o-tragedii-w-Smolensku-do-smierci-doszlo-na-skutek-eksplozji-samolotu-w-powietrzu
Macierewicz:
Zebrany materiał dowodowy stwierdza, że TU-154M został
wysadzony
Antoni Macierewicz był gościem “Polskiego Radia” w
programie “Sygnały Dnia”, w którym przedstawiał
dotychczasowe wyniki śledztwa smoleńskiego. Szef
podkomisji do spraw ponownego zbadania wypadku lotniczego
pod Smoleńskiem stwierdził, iż nie ma najmniejszych
wątpliwości, że 10 kwietnia doszło do wysadzenia samolotu
TU-154M.
– Mamy cały materiał dowodowy bezspornie stwierdzający, że
samolot został wysadzony w powietrze – mówił były minister
MON.
Macierewicz na antenie “Polskiego Radia” powiedział, że
dotychczasowa teoria o wypadku samolotu prezydenckiego w
skutek uderzenia maszyny w brzozę jest z całą pewnością
błędna. Polityk swoją tezę podpadł dotychczasowymi
wynikami prowadzonej przez niego podkomisji. Były szef MON
wskazuje, że przełomowym momentem w analizie przyczyn
katastrofy smoleńskiej był raport techniczny z ubiegłego
roku, zgodnie z którym, na podstawie zbadania rozrzutu
ciał ofiar oraz zniszczeń samolotu, można stwierdzić, że
doszło do wybuchu.
–Niestety, poprzednia komisja pod kierunkiem pana Jerzego
Millera dopuściła się sfałszowania niektórych materiałów,
nie dopełniła obowiązków, niektórych rzeczy w ogóle nie
wzięła pod uwagę, a w niektórych wypadkach najnormalniej w
świecie przedstawiła fałszywe wyniki, co skutkuje tym, że
musieliśmy wystąpić do prokuratury o ściganie zarówno pana
ministra Millera, jak i całej komisji za sfałszowanie
materiału dowodowego – mówił gość radiowej “Jedynki”.
Oprócz tego Macierewicz wskazał także na uchybienia ze
strony Bogdana Klicha, który w dniu tragedii sprawował
funkcję ministra obrony. Zdaniem polityka PiS były szef
MON popełnił błąd powołując komisję ds. zbadania przyczyn
katastrofy dopiero kilka dni po tragedii.
https://www.stefczyk.info/2019/04/10/macierewicz-zebrany-material-dowodowy-stwierdza-ze-tu-154m-zostal-wysadzony/
Stenogramy
zdrady. Porażające zapisy posiedzeń komisji Millera -
tak nas OKŁAMYWANO
Jak wyliczano przeciążenie samolotu Tu-154 tak, żeby
zgadzało się z tym, co podali Rosjanie? W jaki sposób
obliczano wysokość drzew w Smoleńsku? Do czego zobowiązał
się Rosjanom kluczowy ekspert komisji Millera? Co działo
się z ciałami ofiar katastrofy? Wreszcie jak próbowano
skompromitować śp. gen. Andrzeja Błasika? Treść rozmów
zarejestrowanych podczas posiedzeń komisji Millera to
dowód na to, że jej eksperci nie prowadzili badania
katastrofy, lecz je sabotowali. Oto tekst, jaki ukazał się
w 2018 r. w miesięczniku "Nowe Państwo".
https://niezalezna.pl/267039-stenogramy-zdrady-porazajace-zapisy-posiedzen-komisji-millera-tak-nas-oklamywano
DZIEWIĄTA
ROCZNICA KATASTROFY SMOLEŃSKIEJ
9 lat temu Polską wstrząsnęła tragiczna wiadomość o
śmierci prezydenta Lecha Kaczyńskiego i 95 innych
pasażerów lotu Tu-154M do Smoleńska. Chcieli uczcić pamięć
polskich oficerów zamordowanych w Katyniu, jednak sami
zginęli w drodze na uroczystości.
Była godz. 8.41, kiedy samolot z elitą polskiego państwa
na pokładzie rozbił się pod Smoleńskiem.
Video: https://youtu.be/9KR4Ourpef4
http://www.radiomaryja.pl/informacje/dziewiata-rocznica-katastrofy-smolenskiej/
Podkomisja
smoleńska MON złożyła wniosek ws. możliwości
popełnienia przestępstwa przez Jerzego Millera
[Kliknij na GUZIK Audio z lewej strony, żeby wysłuchać
nagranie.]
Szef podkomisji smoleńskiej MON Antoni Macierewicz
poinformował, że podkomisja skierowała do prokuratury
wniosek o możliwości popełnienia przestępstwa przez byłego
przewodniczącego Komisji Badań Wypadków Lotniczych Jerzego
Millera oraz członków tej komisji z czasów ustalania
przyczyn katastrofy smoleńskiej w 2010 roku.
Antoni Macierewicz mówił w radiowej Jedynce, że wniosek to
efekt dotychczasowych badań i ustaleń kierowanej przez
niego podkomisji.
- W tych badaniach zamieszczone są wykresy, przy pomocy
których można ocenić, gdzie zostały wykryte materiały
wybuchowe. Ta analiza pozwoiła nam na wyciągnięcie
wniosków i zawiodomienie prokuratury w czerwcu ubiegłego
roku - powiedział Antoni Macierewicz.
Jutro mija 9 lat od katastrofy samolotu TU-154 pod
Smoleńskiem. 10 kwietnia 2010 roku zginęło 96 osób, wśród
nich prezydent Lech Kaczyński z małżonką Marią. Delegacja
leciała na uroczystości 70. rocznicy zbrodni katyńskiej.
https://www.polskieradio24.pl/5/1222/Artykul/2292225,Podkomisja-smolenska-MON-zlozyla-wniosek-ws-mozliwosci-popelnienia-przestepstwa-przez-Jerzego-Millera
A. MACIEREWICZ: RAPORT WS. PRZYCZYN KATASTROFY
SMOLEŃSKIEJ BĘDZIE GOTOWY NA POCZĄTKU 2020
ROKU
Na początku 2020 roku będzie gotowy końcowy raport w
sprawie przyczyn katastrofy smoleńskiej – zapowiedział
były szef MON Antonii Macierewicz. Prace w tym zakresie
prowadzi Podkomisja ds. Ponownego Zbadania Wypadku
Lotniczego, której przewodniczy polityk.
Badania przyczyn tragedii mają nie tylko wymiar krajowy. W
marcu brytyjscy naukowcy wykryli trotyl na szczątkach
wraku TU-154 M. 200 próbek do analizy w Anglii przekazała
w maju 2017 roku Prokuratura Krajowa.
Wiceprezes PiS-u Antonii Macierewicz wskazał, że te
badania jasno dowodzą, iż na pokładzie Tupolewa miała
miejsce eksplozja.
– Przyczyny śmierci; tego, jak zginęli ci, którzy wtedy
lecieli do Smoleńska, znamy już dokładnie, dlatego że
materiały wybuchowe zostały wykryte na szczątkach samolotu
w 2012, 2013 roku i teraz potwierdzone zostały w 2019 roku
w badaniach w Anglii. Komisja zbadała bardzo dokładnie tę
sprawę i nie ma wątpliwości, że przyczyną katastrofy był
wybuch. Całość badań zostanie zakończona zapewne pod
koniec 2019 lub na początku 2020 roku. Będzie także raport
końcowy komisji – podkreślił Antoni Macierewicz.
Do katastrofy smoleńskiej doszło dokładnie 9 lat temu. 10
kwietnia 2010 roku rządowy samolot TU-154M rozbił się w
pobliżu lotniska w Smoleńsku.
Na pokładzie maszyny znajdowało się 96 osób w tym
przedstawiciele najwyższych władz państwowych. Wszyscy
zginęli.
Wśród ofiar byli: prezydent Lech Kaczyński i jego małżonka
Maria, najwyżsi dowódcy Wojska Polskiego oraz prezydent na
uchodźctwie Ryszard Kaczorowski. Polska delegacja udawała
się na uroczystości rocznicowe do Katynia.
http://www.radiomaryja.pl/informacje/a-macierewicz-raport-ws-przyczyn-katastrofy-smolenskiej-bedzie-gotowy-na-poczatku-2020-roku/
Antoni
Macierewicz: NARÓD POLSKI BEZ PRAWDY NIE ODNAJDZIE
SWOJEGO MIEJSCA I WŁAŚCIWEJ ROLI W EUROPIE
Naród bez prawdy o sobie nie może istnieć. O tym uczy nas
wszystko, co wiemy o dramacie smoleńskim, o tym uczą nas
losy narodu polskiego, o tym uczy nas także przesłanie
dramatu katyńskiego. Naród polski bez prawdy nie odnajdzie
swojego miejsca i właściwej roli w Europie – powiedział
Antoni Macierewicz, były minister obrony, w cotygodniowym
felietonie „Głos Polski” na antenie TV trwam i Radia
Maryja.
Minęło 9 lat od tragedii smoleńskiej. Tegoroczne
uroczystości koncentrowały się na refleksji i rozważeniu
losu narodu.
Jakiemu celowi była poświęcona wizyta polskiej elity w 70.
rocznicę ludobójstwa katyńskiego?
– Tym celem była prawda. Tym celem – jak mówił prezes
Kaczyński – było przywoływanie prawdy o losie,
obowiązkach, powinnościach i sytuacji narodu polskiego.
Prawda ta, o której mówiła wczorajsza Ewangelia, że nas
wyzwoli, prawda, której przekazanie, odkrycie i
upowszechnienie jest warunkiem odzyskania przez naród
Polski jego miejsca w społeczności międzynarodowej. O tę
prawdę trzeba walczyć, bo ta prawda jest zapomniana,
zakłamana, jest fundamentem naszej siły w stosunkach
międzynarodowych. Dopóki ona nie stanie się udziałem także
innych narodów, dopóki nie będziemy zdolni jej przekazać,
dopóty będziemy spychani na margines – wskazał poseł.
Bardzo głęboko doświadczyliśmy tego także w ostatnich
latach w relacjach z innymi państwami – dodał były
minister obrony narodowej.
– Gdy przedstawiano nas jako naród, który jest winny np.
Holokaustowi, gdy pokazywano nas jako naród, który jest
wyrzutkiem wśród innych narodów świata. Ten bohaterski
naród, jakim jest naród polski, pokazywano w najgorszy
możliwy sposób. To na tym tle doświadczenie smoleńskie
zyskuje szczególną wagę. Na tym tle – możemy jasno
powiedzieć – ani Prawo i Sprawiedliwość, ani żaden polski
patriota nie może wyrzec się dążenia do tego, by prawda o
tragedii smoleńskiej była nie tylko ujawniona, ale także
osądzona. I nie jest to kwestia jakichkolwiek działań
politycznych rozumianych jako walka o władzę. To kwestia
przyszłości i bytu narodu polskiego (…). Naród bez prawdy
o sobie nie może istnieć. O tym uczy nas wszystko, co
wiemy o dramacie smoleńskim, o tym uczą nas losy narodu
polskiego, o tym uczy nas także przesłanie dramatu
katyńskiego. Naród polski bez prawdy nie odnajdzie swojego
miejsca i właściwej roli w Europie – zaznaczył
Antoni Macierewicz.
Video: https://www.youtube.com/watch?v=aadADKIIxls
http://www.radiomaryja.pl/informacje/tylko-u-nas-a-macierewicz-narod-polski-bez-prawdy-nie-odnajdzie-swojego-miejsca-i-wlasciwej-roli-w-europie/
Jak działa
podkomisja smoleńska poza granicami Polski i z jakimi
kłamstwami musi się mierzyć? Oto kolejne fakty ws.
katastrofy smoleńskiej!
Gościem Telewizji Republika w programie „Fakty 10/04/2010”
był prof. Wiesław Binienda, University od Akron,
Podkomisja Smoleńska.
W dzisiejszym odcinku prof. Binienda przybliżył naszym
widzom działania i prace podkomisji smoleńskiej nie tylko
w Polsce, ale na całym świecie.
– Ja jestem centrum współpracy naszej podkomisji, jestem
pewnego rodzaju przejściem między pracami podkomisji, a
pracami naszych współpracowników na całym świecie. Wiele
badań wykonywanych jest w USA, Wielkiej Brytanii, Szwecji
i wielu innych krajach. Ta współpraca idzie wartko i
zgodnie z terminarzem – podkreślał Binienda.
– Do tej pory żaden z naszych wyników, które pokazaliśmy w
raporcie technicznym nie został zanegowany przez
zagraniczne ośrodki badawcze. My nie ingerujemy w ich
pracę.
W poprzednim odcinku prof. Binienda tłumaczył z kolei, że
jedynym wytłumaczenie na potężne wbicie drzwi samolotu w
ziemię jest wybuch w kadłubie.
W 2017 roku Podkomisja Smoleńska opublikowała informacje o
drzwiach samolotu Tu-154M. Te drzwi zostały wbite na metr
w ziemię. Jak to się stało, że polska komisja wcześniej w
czasie badań nie zauważyła tego dowodu? W raporcie
technicznym podkomisja wyjaśniła to zjawisko i dowiadujemy
się, że drzwi zostały wystrzelone z samolotu i wbiły się z
potężną siłą w ziemię.
http://telewizjarepublika.pl/jak-dziala-podkomisja-smolenska-poza-granicami-polski-i-z-jakimi-klamstwami-musi-sie-mierzyc-oto-kolejne-fakty-ws-katastrofy-smolenskiej,78685.html
|
Planujemy
7-dniową pielgrzymkę do Sanktuarium Matki Bożej z
Guadalupe w Meksyku w dniach 8-15 listopada br. 
Więcej
zdjęć z uroczystości w kościele Św. Jacka oraz nagranie
krótkiego osobistego wspomnienia Ambasadora Kavtaradze o
Prezydencie Kaczyńskim znaleźć można na stronie
Komunikatów Ottawskich na facebook: 
I tak już
pozostanie. Od tamtego strasznego kwietniowego poranka,
kiedy świat obiegła informacja o katastrofie samolotu, o
śmierci Polskiego Prezydenta i Elity Polskiego Narodu,
kiedy po raz drugi, tam, na tej ziemi, gdzie ciągle
jeszcze z drzew kapie krwawa rosa pękło polskie serce –
nie jestem już ta sama…ani taka sama…
Stowarzyszenie Polskich Kombatantów, Koło
Nr. 8 w Ottawie prowadzi własną bibliotekę, w której
pracują wolontariusze z doświadczeniem zawodowym. Choć
początki biblioteki były bardzo skromne, obecnie zawiera
ponad 3000 tytułów w języku polskim. Biblioteka posiada
również niewielką kolekcję angielskich tłumaczeń
polskich książek, a także książek w języku angielskim na
tematy polskie.