• There is inexpensive ($2 per 30 minutes) underground parking at the City Hall, 110 Laurier Ave. W.
• Stosunkowo niedrogi parking ($2 za 30 minut) w podziemiach City Hall, 110 Laurier Ave. W.

Czego mi brakuje?

Pewne małe miasteczko spotkało międzynarodowej skali wyróżnienie. Spośród wielu innych zostało wybrane na miejsce corocznie odbywającej się konferencji przedstawicieli najwyższych władz państwowych, organizacji międzynarodowych i instytucji naukowych. Malowniczo położone w dolinie pomiędzy pasmami górskimi a jednocześnie bardzo łatwo dostępne dla wszystkich uczestników, zapewniało dodatkowo kontakt z naturą.

Oprócz oficjalnie odbywających się spotkań i dyskusji ujętych w harmonogramie konferencji, miały miejsce mniej oficjalne spotkania pomiędzy różnymi zainteresowanymi stronami. Do tej kategorii należy zaliczyć spotkanie przedstawicieli świata nauki (będąc bardziej precyzyjnym przedstawicieli najbardziej znanych i uznawanych uniwersytetów) oraz najwyżej postawionych przedstawicieli w organizacji, która była głównym motorem całego wydarzenia. Trudno w tym miejscu zdefiniować profil tych ostatni, ze względu na ograniczony dostęp do informacji. Należy również pamiętać, że spotkanie miało charakter bardzo poufny i składało się wyłącznie z przedstawicieli płci męskiej. Powód był bardzo prosty, miało dotyczyć kształtowania wizerunku współczesnego, nowoczesnego modelu mężczyzny.

Późnym popołudniem trzeciego dnia oficjalnych obrad, zaproszeni goście zasiedli w sali konferencyjnej, nazwanej Salą Przemian. Głos zabrał przewodniczący uprzednio wybrany w tajnym głosowaniu.

- Drodzy przedstawiciele wszystkich zainteresowanych stron w odpowiedzialnym i świadomym kształtowaniu typu mężczyzny odpowiedniego nie tylko do obecnych czasów, ale wyprzedzającego nasze zamierzenia w niedalekiej przyszłości. Zebraliśmy się w tym wyjątkowym miejscu aby przedyskutować, ustalić i sfinalizować nie tylko zarys procesu, ale również sposoby i metody jego realizacji. Jako członek naszej komisji, powiedzmy nazwijmy ją do spraw mężczyzn, postaram się w skrócie zarysować stan obecny w tym temacie. Według mojej i nie tylko mojej opinii mężczyzna został pozbawiony wielu aspektów jemu naturalnie przypisywanych, związany obowiązkami i ograniczeniami, pozbawiony swobodnych wyborów zgodnych z jego potrzebami. Przykuty łańcuchem do przeszłości i deklaracji w niej złożonych, zagubiony w codzienności - potrzebuje natychmiastowego uzdrowienia.

W dokumentach dostarczonych w pierwszym dniu konferencji, kilku przedstawicieli z naszego kręgu nakreśliło bardzo luźny plan wprowadzenia naszych idei w życie. Zakładam, że zapoznaliście się z nim i jesteście gotowi do konstruktywnej dyskusji. Proponuję rozpoczęcie rozmów od jasnego sformułowania czego najbardziej brakuje lub czego szczególnie potrzebuje mężczyzna, co stanowi dla niego niepotrzebne obciążenie i balast. Co powstrzymuje go przed swobodnym działaniem, osiąganiem sukcesów w wielu dziedzinach życia?

Natychmiast kilku uczestników zgłosiło gotowość do zabrania głosu.

- Moim zdaniem – pierwszy zabrał głos zastępca przewodniczącego – konieczne jest wyraźne określenie czy projekt dotyczy jednej czy obojga płci.

- Zgodnie z pierwotnym założeniem – odezwał się przewodniczący – obie strony są jednakowo ważne, ale w pierwszej kolejności skoncentrujemy się na mężczyznach. Kobiety wymagają nieco innego podejścia do zagadnienia, przynajmniej ze względu na zwiększoną wrażliwość emocjonalną.

Następnie głos zabrało kilku innych uczestników. Wyzwolenie mężczyzn z więzów kulturowych krępujących ich spontaniczne działanie, uznano za priorytetowe. Bez względu na jakiekolwiek uwarunkowania (wiekowe, zdrowotne czy inne) powinna być możliwość swobodnego wyboru i zmiany partnerów. Stare i zasiedziałe relacje, związki nie inspirują i nie motywują do efektywnego i twórczego działania.

- To przeżytek dziewiętnastego wieku, zobowiązania złożone wiele lat temu, nawet te udokumentowane, są nic nie warte i nie jest zalecane ich respektowanie – podchwycił jeden z uczestników. Wiele umów międzynarodowych opartych jest na rezolucjach zawartych często dziesiątki lat temu.

- Moralność nie aplikuje się do stanów emocjonalnych, które powinny być naturalne a ich zaspokojenie natychmiastowe – dodał inny. Zachowanie typowe dla dwuletniego dziecka.

Na bazie powyższych założeń dyskusja przebiegała w kierunku wyłonienia elementów będących podstawą do sukcesów biznesowych, politycznych i innych. Zauważono, że bez względu na rozpatrywaną dziedzinę życia kluczem jest władza. Jej wyznaczniki to: zajmowane stanowisko, rozległość i moc podejmowanych decyzji, status w strukturze społecznej, związane z tym korzyści materialne. Za miejsce kształtowania odnowionego mężczyzny wybrano uniwersytety. Inkubatory wiedzy, respektowane na arenie międzynarodowej, cieszące się zaufaniem a dostępne dla wybranych. Opinia zgodna z prawdą w przeszłości, nie w czasach obecnych. Jako formę - intensywne sesje szkoleniowe, bezwzględnie stacjonarne, umożliwiające kontakty personalne. Termin realizacji – trzy miesiące od dnia dzisiejszego.

- Pominęliśmy w dyskusji jeden z ważniejszych elementów jakim jest reprezentacja graficzna projektu. W obecnej rzeczywistości wiele jednostek operuje na podstawie bodźców wizualnych, zapamiętując i rozpoznając je znacznie łatwiej – stwierdził przedstawiciel jednego z uniwersytetów. Co panowie proponują?

- Czerwone Ferrari – padła propozycja z kilku stron.

- Zbyt oczywiste i komercjalne, poza tym nie wszyscy z kursantów byli by w stanie zasiąść za kierownicą lub opuścić pojazd o własnych siłach. To tylko na marginesie - zareagował przewodniczący. Natomiast proponuję dla zilustrowania naszego projektu wizerunek czerwonego koloru samochodu przyszłości.

Propozycja została przyjęta entuzjastycznie.

18 miesięcy później, piątek wczesne godziny wieczorne.

Jeden z absolwentów kursu, błyskotliwy Księgowy opuszczał biuro mieszczące się na 15 piętrze szklanego biurowca. Produktywne spotkanie z przełożonym zakończyło się znacznie później niż przewidywał, ale było bardzo owocne („tłusty” bonus był tego potwierdzeniem). Ale Księgowy nie odnajdywał w sobie delikatnego drgania emocji jakiego zwykle doświadczał w takich sytuacjach w przeszłości. Czego mi brakuje? – myślał wsiadając do windy.

Ku jego zaskoczeniu winda nie zatrzymała się na wybranym poziomie podziemnego parkingu. Nie wiedziałem, że jest poniżej kilka następnych pięter – pomyślał. Może restauracje albo sale ćwiczeń? W otwartych drzwiach windy przywitał go mężczyzna, gestem zapraszając go do wejścia. Mimo usilnego wysiłku nie widział wyraźnie jego twarzy.

- Witam w Centrum Przemian – odezwał się przyciszonym, głębokim głosem – co ciebie sprowadza do nas?

- Prawdę mówiąc aż do tej pory nie zdawałem sobie sprawy z istnienia Centrum. Skoro tu jestem chętnie zapoznam się z tym co proponujecie – powiedział Księgowy.

- W pierwszym salonie Centrum proponujemy nielimitowaną swobodę w życiu prywatnym. Zerwanie więzi z przeszłością i relacjami do niej przykutymi - powiedział mężczyzna zatrzymując się przed oszklonym wejściem.

- To już próbowałem….

- W następnym atrakcyjną karierę w wybranej dziedzinie od polityki do sztuki oraz związane z tym wszelkie korzyści - wskazał ręką w kierunku elegancko i nowocześnie urządzonego wnętrza.

- W dużym stopniu mam to już poza sobą. Wysokie stanowisko, możliwość podejmowania ważnych i krytycznych decyzji, dobre zarobki. Co jeszcze możesz zaproponować?

- Władzę.

- Mam jej wystarczająco.

- Czego ci brakuje?

Zamiast odpowiedzi Księgowy zatrzymał się przed ostatnim salonem.

- Co proponujecie w tym miejscu? – zapytał.

- Wejdź do środka – powiedziała kobieta stojąca na krawędzi przestrzeni.

Pomieszczenie różniło się znacznie od poprzednich. Proste drewniane umeblowanie, obrazy na ścianach a pomiędzy nimi wełniane gobeliny. Kobieta usiadła na ławie ustawionej wzdłuż solidnie wyglądającego stołu. Jej twarz wydała mu się pokryta mgłą, zamazana i niewyraźna. Tylko czaro niebieskie oczy patrzyły na niego z uwagą. Ile może mieć lat? – pomyślał.

- Mój wiek nie jest istotny, ale wiedza i doświadczenie co niektórzy nazywają mądrością życiową. Usiądź.

Księgowy skierował się w kierunku ławy ustawionej po przeciwnej stronie stołu.

- Naprzeciw siebie siadają ci którzy są po przeciwnych stronach. Obok siebie ci którzy szukają porozumienia. Pytasz czego ci brakuje? Nikt nie jest w stanie udzielić ci odpowiedzi, zapytaj sam siebie. Głęboko we wnętrzu każdego z nas jest miejsce dostępne tylko dla nas samych. Większość z nas nigdy nie zajrzy do niego. Ze strachu, wstydu, żalu. Ci którzy odważą się spojrzeć na jego zawartość doznają bólu, cierpienia, poniżenia, rozgoryczenia. Jeśli nie zwątpią w obrany kierunek i nie zboczą z niego są w stanie jasno określić co ma dla nich wartość w ich życiu. Odkryją inne życie niż to materialne, oparte na moralnej miłości do drugiego człowieka. Nic ani nikt nie jest w stanie ich zranić, gdyż w ich wnętrzu będzie głęboki, nieruchomy ocean spokoju. Jeśli skorzystasz z mojej rady czeka cię daleka droga. Zwolnij, słuchaj, pozwól ciszy zabrać miejsce w myślach. Zatrzymaj tylko to co potrzebujesz i ma wartość dla ciebie. Być nieustająco produktywnym jest nieproduktywne. Bycie cały czas zajętym jest lenistwem. Działając zbyt pochopnie narażasz się na straty. Ponadto nie kłam. Kto kłamie ten choruje.

Pukanie w szklaną ścianę przerwało rozmowę. Księgowy z wysiłkiem otworzył oczy. Strażnik nadzorujący porządku na podziemnym parkingu niecierpliwie pukał a okno samochodu.

- Obserwuję cię od kilku minut, nie byłem pewien czy zapadłeś w drzemkę czy zasłabłeś. Czy nie potrzebujesz pomocy?

- Musiałem zamyślić się głęboko – stwierdził Księgowy dodając – czego ci brakuje?

Strażnik spojrzał na niego pytająco mówiąc - Życzę spokojnej i bezpiecznej drogi. A będąc samym w niewielkim biurze podczas nocnej zmiany wielokrotnie zadał pytanie: Czego mi brakuje?

Kilka tygodni później.

Podczas porannego golenia Księgowy doświadczył tak zwanego momentu „Aha”. Wiem czego mi brakuje – zawołał głośno. Dźwigam na ramionach nosidło. Na lewej jego stronie zawiesiłem wiadro, nazwałem je materialne. Dom, samochody, konta bankowe. Jest ciężkie i pełne po brzegi. Po prawej stronie kołysze się wiadro, nazwę je duchowe. Jest prawie puste. Zaledwie kilku znajomych, nigdy nie mam dla nich czasu, widujemy się zwykle na Internecie, nie ma potrzeby spotykać się osobiście. Przyjaciele, nieliczni. Czy mogę się przed nimi otworzyć bez obawy? Sąsiedzi, zdaję sobie sprawę z ich istnienia widując ich okazjonalnie wyjeżdżających lub wracających z pracy. Co powinienem zrobić? Czy odpowiedź znajduje się w mim wnętrzu, do którego boję się zajrzeć?

W obecnej rzeczywistości ukształtowanej dla nas, ale nie przez nas. W czasach szybkiej wymiany informacji więcej i więcej z nas, bez względu na wiek, pochodzenie czy stan majątkowy czuje się odizolowanych i samotnych. Strzępy kontaktów pomiędzy członkami rodziny, przyjaciółmi, znajomymi w sposób sztuczny symulują życie socjalne. Obawa przed odsłonięciem prawdziwego JA, strach przed oceną, krytyką są hamulcem w otworzeniu się przed partnerem, kolegą, nawet przyjacielem. Niewielu ma odwagę przyznać się do tego. Niektórzy szukają pomocy w gabinetach lekarskich, inni poddają się wieloletniej terapii. Natomiast ci, którym starczy odwagi odnaleźć kluch do magicznego miejsca dostępnego tylko dla nich, a jeśli go nie znajdą otworzyć je siłą, będą mogli odpowiedzieć na pytanie: Czego mi brakuje?