WELCOME TO WEDEL ONLINE SHOPPING - WE ARE OPEN IN STORE, FOR DELIVERY AND CURBSIDE PICKUP!

Call us at Wedel directly; (613) 237-0151, or email us your order: wedelottawa@outlook.com

Historia prawdziwa, bez tytułu...

Wracając wzrokiem do widoku za oknem, poczuła zachwyt i podziw dla natury zajmującej się tak troskliwie gruntem należącym do ludzi. Czuła się wyróżniona spośród mieszkańców małego miasteczka, z których tylko niewielka grupa uprzywilejowanych mogła cieszyć się tym na co właśnie patrzyła.

Jeszcze przed zapadnięciem zmroku samica sarny wróciła w miejsce, gdzie kojot rozdzielił ją z młodym. Przemierzała odległość wielokrotnie, prawdopodobnie spodziewając się powrotu dziecka, co jednak nie nastąpiło nawet do zapadnięcia zmroku.

Nadszedł wieczór, Kobieta i Mężczyzna usiedli przy stole do spóźnionej poobiedniej herbaty. Przyciszonymi głosami rozmawiali o tym co zaszło podczas dnia. Po pewnym czasie zamilkli, wszystko już zostało ubrane w słowa, ale myśli nadal snuły się cienką smugą pomiędzy nimi. Co stało się z dzieckiem, czy bezpiecznie udało mu się ukryć, czy kojot nadal penetruje tą część lasu w jego poszukiwaniu?

Spod powiek Kobiety spłynęły łzy. W sercu Mężczyzny struna współczucia zadrgała boleśnie.

- Nie martw się, jutro wszystko będzie dobrze, obiecuję – powiedział, głaszcząc Kobietę delikatnie po włosach.

Po dzisiaj jak zawsze nadeszło jutro. Dzień zapowiadał się pogodny i słoneczny. Za oknem samica sarny przecinała przestrzeń pierwszego planu. Od czasu do czasu oddalała się znaczniej od niego, co sprawiało wrażenie, że zrezygnowała ze spotkania z dzieckiem. Było to jednak tylko złudzenie, gdyż pojawiała się ponownie i zaczynała swoją wędrówkę od nowa i od nowa.

W południe poranna, silna nadzieja na spotkanie matki i dziecka zaczęła tracić swoją intensywną barwę a w drugiej połowie dnia wydawała się już tylko wypłowiałym złudzeniem.

Pora obiadu minęła bezpowrotnie i jak poprzedniego dnia Kobieta obserwowała widok za kuchennym oknem. Sarna przesuwała się wolno z prawej na lewą stronę widoku oprawionego we framugę okna. W domu panowała cisza. Psy przyzwyczaiły się do monotonnego ruchu za ogrodowymi drzwiami. Gdy wydawało się, że możliwe prawdopodobnie jest już niemożliwe, z lasu wybiegła mała sarna. Podbiegła prosto do matki, która bez skargi czy wyrzutów pochyliła się nad dzieckiem.

Matka i dziecko przekroczyły granicę pierwszego planu po raz ostatni. Przestrzeń opustoszała, zakrzepła w bezruchu. Na ostatnim, odległym planie dorosły las stał nieruchomo i bezgłośnie.

Ludzie usiedli do spóźnionej poobiedniej herbaty. Psy komfortowo leżały na swoich poduszkach, odsypiając bezsenność kończącego się dnia.

- Jak myślisz – zapytała Kobieta, przerywając ciszę jaka zalegała w domu – jak długo matka może czekać na powrót dziecka?

- Nie jestem pewien – odpowiedział Mężczyzna – zwierzętom czas wyznacza natura, sugerując, że nie należy czekać dłużej, w świecie ludzi to matka decyduje. Dlatego wymiar czasu traci znaczenie. Może oznaczać dni, tygodnie, lata lub nigdy nie osiągnąć swojej granicy oczekiwania.

_________

Historia prawdziwa, głęboko osadzona w realiach życia mieszkańców małego miasteczka, którym otaczająca przyroda dała sposobność jej zaobserwowania i przeżycia.