17 września 2023, niedziela, godz. 12:30
- Msza Św. w intencji Sybiraków
Adres: kościół Św. Jacka, 201
LeBreton North, Ottawa
Historia Teresy
Barbary Miszkiel
Proszę zapoznac się ze
skróconą historią ottawskiej
Sybiraczki. Państwo Ela i
Bogdan Gajewscy
przedstawiają jej życiorys w
swoim wideo "Historia Teresy
Barbary Miszkiel".
Pani Teresa Miszkiel jest
jedną z tych osób, które w
czasie II Wojny Światowej
doświadczyły wywózki na
Sybir, następnie transferu
do Uzbekistanu, a stamtąd
przez morze Kaspijskie do
Iranu. Z Iranu polskich
uchodźców przeniesiono do
kilku obozów w Afryce. Po
kilku latach pani Teresa
znalazła się w Anglii. Tam
wyszła za mąż, skończyła
studia, urodziła dwoje
dzieci i wyemigrowała do
Kanady. Jej wspomnienia są
świadectwem polskiej
historii.
https://www.youtube.com/watch?v=pZa5Bvk6NA4
Marsz Sybiraków
Z
miast kresowych,
wschodnich osad i
wsi,
Z rezydencji,
białych dworków i
chat
Myśmy wciąż do
Niepodległej szli,
Szli z uporem, ponad
dwieście lat!
Wydłużyli drogę
carscy kaci,
Przez Syberię wiódł
najkrótszy szlak
I w kajdanach szli
Konfederaci
Mogiłami znacząc
polski trakt...
Z Insurekcji
Kościuszkowskiej, z
powstań dwóch,
Szkół, barykad
Warszawy i Łodzi;
Konradowski unosił
się duch
I nam w marszu do
Polski przewodził.
A myśmy szli i szli
- dziesiątkowani!
Przez tajgę, stepy -
plątaniną dróg!
A myśmy szli i szli
- niepokonani!
Aż "Cud nad Wisłą"
darował nam Bóg!
|
Z
miast kresowych,
wschodnich osad i
wsi,
Szkół, urzędów i
kamienic i chat:
Myśmy znów do
Niepodległej szli,
Jak z zaboru, sprzed
dwudziestu lat.
Bo od września, od
siedemnastego,
Dłuższą drogą znów
szedł każdy z nas:
Przez lód spod
bieguna północnego,
Przez Łubiankę,
przez Katyński Las!
Na nieludzkiej ziemi
znowu polski trakt
Wyznaczyły
bezimienne krzyże...
Nie zatrzymał nas
czerwony kat.
Bo przed nami Polska
- coraz bliżej!
I myśmy szli i szli
- dziesiątkowani!
Choć zdradą pragnął
nas podzielić
wróg...
I przez Ludową
przeszliśmy -
niepokonani
Aż Wolna Polskę
raczył wrócić Bóg!!!
|
___
Aby odsłuchać Hymn Sybiraków
należy pobrać plik hymn.mp3 (http://www.sybiracy2010.sybiracy.pl/hymn.mp3)
i otworzyć go w programie do
odtwarzania plików
dźwiękowych. Muzykę do wiersza
Mariana Jonkajtysa napisał
Czesław Majewski.
|
|
Światowy Dzień
Sybiraka - 17 września
W
dniu 17 września, w rocznicę
napaści Rosji Sowieckiej na
Polskę w roku 1939,
obchodzony jest Światowy
Dzień Sybiraka. Od 1991 roku
Dzień
Sybiraka organizowany
jest przez Związek
Sybiraków, polską
organizację grupującą byłych
zesłańców. Rok 1993 został
ogłoszony w Polsce Rokiem
Sybiraka. W 2013 roku Sejm
Rzeczypospolitej Polskiej
ustanowił dzień 17 września
Dniem Sybiraka. Uchwałę w
tej sprawie przyjęto przez
aklamację (M.P. z 2013 r.
poz. 815).
Chociaż
od tamtego tragicznego
okresu - początku Wschodniej
Golgoty - minęło 79 lat, dla
nielicznej już grupy
ocalonych przeżycia,
cierpienia, poniewierka są
na zawsze wryte w ich
pamięć. Oni ciągle pytają:
Cóż zawiniliśmy komu,
Że z gniazd nas
rodzinnych zabrali,
Wsadzili w
bydlęce wagony,W tajgi
Sybiru zesłali.
(z wiersza
anonimowego zesłańca)
W głąb Rosji wywieziono około
2 miliony Polaków. Obecnie
żyjący Sybiracy, wówczas byli
dziećmi w różnym wieku.
Czekały ich tam nędza, głód,
choroby, osierocenie,
umieranie. Rzadko zdarzało
się, by do ojczyzny wróciły
wywożone przecież pełne
rodziny. Na tych, którym udało
się wrócić do kraju lub
schronić się w krajach
demokratycznych po II Wojnie
Światowej, ciąży swoisty
obowiązek. To jakby testament,
który muszą wypełnić –
ochronić pamięć tych, którzy
zostali pochowani wśród
śniegów Syberii i Kazachstanu.
Każdego roku Sybiracy z całego
świata spotykają się najpierw
w Gdańsku pod pomnikiem
Golgoty Wschodu na Cmentarzu
Łostowickim w Gdańsku, a
następnie przemieszczają się
do Szymbarku na Kaszubach. W
spotkaniach bierze od początku
udział każdorazowo ponad 5
tysięcy osób.
Najważniejsze w tym dniu jest
przypominanie prawdziwych
losów zesłańców, spisywanie
ich od żyjących osób i
przekazywanie dalej.
Teren, na którym odbywa się
Światowy Dzień Sybiraków
należy do Centrum Edukacji i
Promocji Regionu w Szymbarku
(CEPR)[3]. To miejsce
ukazujące w niezwykły sposób
historie sybiraków. Można tam
zobaczyć: Dom Sybiraka
przywieziony z Syberii
(budowany ok. roku 1765),
pociąg którym wywożono Polaków
na zsyłkę podczas II wojny
światowej, repliki łagrów,
kościół im. św. Rafała
Kalinowskiego w którym
znajdują się liczne pamiątki
podarowane przez sybiraków).
Od 2006 artyści wystawiają
spektakle poświęcone tematyce
wywózki Polaków na wschód.
Wszystkie scenariusze oparte
są na autentycznych
przeżyciach zesłańców.
Od roku 2007 Związek Sybiraków
przyznaje nagrodę "Ambasador
Sybiraków" dla ludzi sztuki.
Nagroda ta jest podziękowaniem
za utrwalanie poprzez sztukę w
pamięci ludzkiej tragicznych
losów sybiraków. Nagrodę
"Ambasador Sybiraków" otrzymał
między innymi, pośmiertnie na
ręce rodziny, Marian Jonkajtys
- autor Marszu Sybiraków.
Utwór został oficjalnym hymnem
Związku Sybiraków. Jonkajtys
zaprojektował i wykonał
(metodą inkrustacji) drewniany
różaniec sybiracki, którego
wagoniki – paciorki
inkrustowanymi nazwami miejsc
zsyłek Polaków na Syberię
symbolizują Polską Golgotę
Wschodu. Różaniec ten jako dar
Związku Sybiraków został
ofiarowany Ojcu Św. Janowi
Pawłowi II . Repliki różańca
znajdują się w licznych
kościołach w kraju. Był także
inicjatorem idei Marszu Żywej
Pamięci Polskiego Sybiru,
który odbywa się od 2001 w
Białymstoku.
Jonkajtys rodził się w
Augustowie, w rodzinie
nauczycielskiej. Jego rodzice
byli pierwszymi nauczycielami
(1919 r.) w Szkole Powszechnej
w Augustowie. Ojciec –
Hieronim Jonkajtys został
aresztowany w październiku
1939 i zamordowany przez NKWD
(w tym czasie Augustów był już
pod okupacją sowiecką).
Wcześniej – we wrześniu 1939 w
walkach z Sowietami zginął
starszy brat Mariana –
Bronisław, podchorąży Wojska
Polskiego. 13 kwietnia 1940
Marian Jonkajtys wraz z matką
Marią, bratem Janem i czterema
siostrami: Heleną, Grażyną,
Zofią i Teresą, został
wywieziony do kołchozu w
Północnym Kazachstanie, w
okolice Pietropawłowska i
Kokczetawu. Do Polski
Jonkajtysowie wrócili dopiero
po 6 latach katorgi, 30 marca
1946.
Po ogłoszeniu stanu wojennego
Marian Jonkajtys został
odwołany przez ówczesne władze
z funkcji dyrektora Teatru na
Targówku. Nie chcąc występować
jako aktor, zajął się
metaloplastyką i rzemiosłem
artystycznym (zdał egzamin
czeladniczy). W rzeźbieniu i
inkrustowaniu metalem
drewnianych ikon, obrazów i
pamiątek pomagała mu żona,
piosenkarka Rena Rolska, która
również wycofała się z życia
estradowego. Po roku 1989, gdy
reaktywowano Związek
Sybiraków, pisał wiersze w
większości poświęcone
męczeństwu polskich zesłańców
na Syberii i w Kazachstanie.
Zmarł 4 kwietnia 2004 w
Warszawie; pochowany na
Powązkowskim Cmentarzu
Komunalnym.
Z inicjatywy pana Edwarda
Olszówki, w dniu 30 września
odbędą się w Ottawie
uroczystości, upamiętniające
naszych Sybiraków.
Pomnik Poległym i
Pomordowanym na
Wschodzie
|
