Na Skrzyżowaniu Ludzkich Dróg

Część 1

Powiedzenie „Świat jest mały” może dotyczyć wielu sytuacji, ale ku naszemu zaskoczeniu również miejsc takich jak małe miasteczka. Z pozoru można by było sądzić, że są to środowiska monolityczne, a krytycy by powiedzieli skostniałe a jednak w czasach przemieszczania się jednostek z miejsca na miejsce nie jest to zgodne z prawdą nigdy więcej. Wystarczy nawiązać rozmowę w lokalnym sklepie czy restauracji a okazuje się, że wielu mieszkańców nie tylko korzenie życia zakotwione są na innych kontynentach, ale też, że dużo z nich przybyło do tego miejsca z daleka jako pierwsza a co najwyżej druga generacja osiedleńców.

A więc od wielu lat mieszkał w małym miasteczku mężczyzna, człowiek prawy, uczciwy, honorowy i pracowity. Marzyciel i realista, tęskniący za czułym słowem a jednocześnie pełen rezerw do poniesienia ryzyka ich otrzymania. Pragnący powierzyć innemu sekrety i tajniki przeszłości a jednocześnie obawiający się zdrady i zawodu. W obecnym momencie będący na emeryturze, dorabiający wykonywaniem większych lub mniejszych napraw dla przyjaciół, znajomych a także tych poznanych przez przypadek. Szorstki w obejściu i słownictwie zyskał sobie uznanie przez rzetelnie wykonywane usługi. Przybył z daleka, krętą, pełną gwałtownych zakrętów drogą. Wyczekiwany niecierpliwie przez matkę i obdarzony jej niewidomym uczuciem otrzymał od niej dar odczuwania drugiego człowieka. Dostrzegający w napotkanych w życiu kobietach postać tej jedynej, pierwszej i najważniejszej. Uparty jako dziecko, pozostał takim w relacjach z innymi, zyskując i tracąc na zmianę. Niespokojny duch ponoszenia ryzyka i testowania limitów możliwości swoich i innych. Dorastając podążał śladami praworządności, sprawiedliwości i demokracji.

- Synku – mówiła matka z obawą w oczach – zastanów się, bądź ostrożny, możesz być w kłopotach.

W dniu wyzwolenia drzwi otworzyły się szeroko i przestrzeń nabrała szerszych wymiarów, niebo rozerwało obramowania zawieszonego pod sufitem okna, stopy niepewnie przesuwały się po trawie, zbyt miękkiej i sprężystej. Wolność okazała się niepełna, przysłonięta cieniem podążającym za nim. Gdy tylko udało mu się go zwieść chronił się pod żaglami tej której ufał i oboje w objęciach wiatru, otuleni poranną mgłą, ogrzani popołudniowym słońcem, oddalali się od rzeczywistości. Dostał nowe zadania, nienarażające innych na niebezpieczeństwo. Częściej i częściej był sam, tak było lepiej. Brakowało mu przestrzeni, granice stały się wyznacznikami jego wolności. Przekraczał je ryzykując jej ponowną utratę. Zostawał po drugiej stronie dłużej i częściej aż został na czas, którego nie mógł określić. Miał wrażenie, że to co pozostawił za sobą ogląda w pamięci jak pasmo klatek filmowych zarejestrowanych przez kogoś kogo nie zna i nie rozumie. Mgliste obrazy, zniekształcone głosy, przerwane, niedokończone rozmowy. Nowe znajomości, plany i podróże były tym czego mógł dotknąć, co czuł, czym oddychał. Wolność kusiła go nieustanie do kolejnego i następnego przekraczania granic, gdzie były jej bariery? Czy już je osiągnął, czy mógł posunąć się jeszcze dalej? Związki z jakimi wiązał przyszłość okazały się tymczasowe, rozszerzając jego odpowiedzialność poza parametry jednostki na ich kilka. Zatrzymał się na długo w miejscu obiecującym bezpieczeństwo i swobodę, dostatek w zamian za ciężką pracę. Nie bał się, że nie podoła. Był pracowity i wytrwały, uczciwy i obowiązkowy. Mijały lata, był sam, gdziekolwiek się udał. Czy w własnego wyboru, z obawy przed niepowodzeniem, niechęci do kolejnej próby?

Kobieta była inna, mniej kobieca, nie zadawała zbędnych pytań, nie oczekiwała za wiele, nie wymagała niemożliwego, cieszyła się jego radością, troszczyła się z umiarem, uczuciem wyważonym i nie egzaltowanym, zostawiając mu miejsce na podejmowanie nierozważnych a może tylko różnych niż typowe decyzje. Czytał uważnie jej słowa nawet gdy nie były do niego skierowane, chciał je usłyszeć, poczuć dotyk ręki a jednocześnie bał się ponieść ryzyko. Nie umiał ocenić jak daleko była autentyczna czy był to tylko jej wizerunek jaki chciał widzieć? Jak przed laty poruszał się krawędzią przepaści tym razem pomiędzy zaufaniem i potrzebą bycia z drugim człowiekiem a obawą przed zdradą i porzuceniem.

- Czy było już za późno, czy kiedykolwiek jest za późno? – zastanawiał się w samotności.

c.d.n.

Prawda dzisiaj cicho opłotkami chadza. Kto jej nie szanuje , ten Ojczyznę zdradza. Moja płyta „Masz Wiadomość: Zachowaj twarz” rusza w drogę do serc tych, którzy miłują wolność, prawdę i odwagę.
Kto chce ją mieć zapraszam !
Ryszard Wolbach – grajek niepokorny.

Ryszard Wolbach – Nie zabronisz mi tańczyć

Sponsored by Pfizer.