Środa

Społecznik odczuwa sentyment do tego dnia dzielącego tydzień na dwie sekcje, początkową i końcową. Dzień zawieszony pomiędzy wtorkiem i czwartkiem wydaje się zupełnie niezależny od reszty tygodnia.

Ponownie udaje się do szkoły, ale na tym nie kończy swojej aktywności. Jest czas bowiem na złożenie wizyty dwóm mieszkańcom sąsiedniego miasteczka, małżeństwu utrzymującemu się z działalności niewielkiego punktu usługowego. Można tu oddać uszkodzone ubranie do naprawy, skrócić spodnie czy spódnicę, zamówić nowe obicie na kanapę lub antyczny fotel. Punkt istnieje od wielu lat i cieszy się znakomitą reputacją nie tylko wśród mieszkańców małej miejscowości, ale również tych bardziej oddalonych. 

Społecznik czuje ciepło i przyjazne nastawienie obu osób. Ma okazję do podzielenia się wydarzeniami minionego tygodnia i zasięgnięcia porady przy podejmowaniu trudniejszych decyzji. Ze swojej strony cierpliwie słucha raz jednej raz drugiej osoby niejednokrotnie wzajemnie komentujących zachowanie czy wypowiedzi „przeciwnika”. Stara się być obiektywny w najszerszym tego słowa znaczeniu, nie biorąc żadnej ze stron, ale ostrożnie ważąc ich racje. Społecznik chętnie by został z nimi dłużej, gdyby nie jeszcze jedna sprawa do załatwienia. Jest najwyższy czas, aby roznieść plakaty do lokalnych sklepów, restauracji i instytucji z prośbą o umieszczenie na tablicy ogłoszeń. 

Błyszczące i kolorowe kartki papieru zawierają informacje dotyczące zbliżających się Walentynek. Niewielkie schronisko dla koni zaprasza mieszkańców bliższych i dalszych miejscowości do spędzenia kilku godzin w otoczeniu koni, wewnątrz stajni lub na wolnym powietrzu nadal będąc w pobliży tych wyjątkowych zwierząt. Jest to kolejna inicjatywa służąca zgromadzeniu środków finansowych na zakup paszy, lekarstw oraz na zaspokojenie innych potrzeb związanych z funkcjonowaniem schroniska. Społecznik trafił tu zupełnie przypadkowo towarzysząc rodzinie i znajomym podczas niedzielnego popołudnia. Z zewnątrz budynek stodoły wyglądał na nieco zaniedbany lub może bardziej zniszczony elementem czasu, ale wewnątrz mimo widocznej wiekowości pojawił się zaskakująco czysty i zadbany. Odwiedzający tego dnia schronisko za niewielką opłatą mieli możliwość zajrzenia do pomieszczeń stajennych, spotkania będących tam wolontariuszy jak również bliskiego kontaktu z niektórymi końmi. Obecnie społecznik jest świadomy, że koń, który patrzył na niego ciemnobrązowymi oczami to ten, którym zajmuje się regularnie. Dojrzały wiekiem bogaty w doświadczenia przebywania pomiędzy ludźmi, był najlepszym kandydatem do sprostania kontaktu z wieloma odwiedzającymi. 

Podczas wizyty społecznik zachował dużą rezerwę do w jego oczach tak znacznego zwierzęcia jednocześnie uważnie słuchając głosu intuicji. Pod koniec wizyty poprosił o rozmowę właścicielkę schroniska oferując włączenie się do istniejącej już grupy ochotników. Społecznik zwykle waży swoje decyzje przez pewien czas zanim podejmie się zobowiązań. Nie na zasadzie tymczasowości, ale długoterminowej współpracy. Jest lojalny w stosunku do ludzi i do miejsc, z którymi się wiąże i przez szeroko rozciągnięty okres czasu akceptuje niedoskonałości a nawet kryzysy relacji w jakich się znajduje. Tym razem szepty dochodzące z głębi ciała sugerowały podjęcie ryzyka. Do dnia dzisiejszego Społecznik nie ma wątpliwości nawet, wtedy, kiedy zamiata betonową podłogę w stajni, czy skrobie cierpliwie końskie kopyta stąpające wszędzie po pastwisku nie omijając także mniej aromatycznych miejsc na trawie. Jest wdzięczny życiu czy przeznaczeniu za dar jaki otrzymuje w zamian. Zaufanie, ciepło zwierzęcego ciała i ciemnobrązowe spojrzenie.