Przed Trybunałem (cz. 1)

Są takie miejsca na ziemi, gdzie lato trwa cały rok. Klimat jest tak komfortowy, że nawet okresowe, obfite opady deszczu nie są w stanie zmienić tej opinii. Piasek na granicy lądu i oceanu ciepły i drobnoziarnisty a woda turkusowego koloru. Mieszkańcy małych osad czy miasteczek zajęci codziennymi sprawami, nieskomplikowanego życia. Tak przynajmniej spostrzegamy to my, ludzie północy. Przelotni goście spędzający kilka lub kilkanaście dni w egzotycznych zakątkach świata, obserwatorzy zewnętrznej warstwy społecznego życia.

Pierwszeństwo zabrania głosu przyznano reprezentantom grupy rybaków. Wystąpił w ich imieniu średniego wieku mężczyzna.

- Wysoki Trybunale zwracamy się z prośbą o rozpatrzenie wniosku o udzielenie nam, lokalnym rybakom, wyrównania strat i szkód poniesionych w ostatnich kilku latach w związku z ingerencją zagranicznych biznesów i organizacji. Jak wszystkim wiadomo, od pokoleń głównym źródłem utrzymania mieszkańców tego regionu kraju było rybołówstwo. Doświadczenia przekazywane z pokolenia na pokolenie pozwalały na w miarę dostatnie życie naszych rodzin. Połowy prowadzone w umiarkowanej ilości nie naruszały zasobów ryb w przybrzeżnych wodach. To lokalny rynek zbytu determinował ich częstotliwość i wielkość. Różnorodność i obfitość flory morskiej wywołały zainteresowanie zagranicznych kontrahentów, coraz częściej zapuszczających się na nasze lokalne wody. Prowadzone przez nich intensywne połowy z użyciem nowoczesnego sprzętu pochłaniały ogromne ilości ryb. Nasze małe łodzie rybackie nie były w stanie konkurować z nowoczesnymi trałowcami.

Przewodniczący Trybunału dobrze pamiętał turkusowe wewnątrz a białe na zewnątrz niewielkie łodzie rybackie kołyszące się nieopodal brzegu.

- Wielokrotnie zwracaliśmy się z prośbą do rządu o zajęcie się naszą sytuacją, wprowadzenie regulacji lub opłat za dokonywane połowy przez jednostki zagraniczne – kontynuował przedstawiciel rybaków. Niestety, jak prawdopodobnie Trybunałowi wiadomo, opieszale działająca administracja rządowa odsuwała na coraz dalsze plany nasze petycje. Pozbawieni podstawowych źródeł dochodów postanowiliśmy wziąć sprawy we własne ręce. Spośród grona rybaków wyłoniliśmy najsprawniejszych i utworzyliśmy z nich kilka oddziałów lokalnej policji odpowiedzialnej za kontrolowanie wód terytorialnych. W przypadku ich naruszenia wkraczaliśmy na teren statków żądając niewielkich opłat za wystawienie pozwolenia na dokonywanie połowu.

Przedstawiciel Trybunału zanotował pierwsze spostrzeżenia:

Z pozoru podjęte kroki wydają się słuszne, ale czy legalne? Czy jednostki reprezentujące grupę społeczną mogą brać w swoje ręce egzekucję prawa? Jakiego rodzaju władze reprezentowała powołana policja? Kto dysponował pobranymi kwotami i ich dystrybucją?

- Opłaty nie były wygórowane, aby tylko wystarczyły na pokrycie kosztów operacji oraz najniezbędniejszych wydatków naszych rodzin. Nie we wszystkich przypadkach odnieśliśmy sukces. Dla przykładu, 26 członków naszej organizacji weszło na pokład statku towarowego. Pięciodniowe negocjacje nie doprowadziły do uzyskania żądanej opłaty. Byliśmy zmuszeni zabrać ze sobą coś, co stanowiło większą wartość i upuścić pokład.

W tym miejscu głos zabrał przedstawiciel drugiej strony, do której zaliczono właścicieli statków handlowych, kompanie ubezpieczeniowe z nimi związane.

- Zgadzam się z przedmówcą – powiedział – we wczesnym okresie napady na statki były sporadyczne, żądane opłaty umiarkowane i nie brano zakładników, aby przyśpieszyć proces ich wypłacania.

Po krótkiej przerwie przedstawiciel rybaków kontynuował:

- W międzyczasie w okolicznych miasteczkach pojawiło się wiele przypadków zatruć systemu pokarmowego. Lokalna służba zdrowia nie była w stanie ustalić ich przyczyny. Jej władze nadrzędne nie odpowiadały na prośby przysłania inspektorów z ministerstwa zdrowia dla przeprowadzenia dochodzenia i ewentualnych testów. Jakby nie wystarczyło dotychczasowych kłopotów pogoda tego roku była bardzo zmienna. Pod koniec lata dotknęło nas tsunami. Poczynione szkody były trudne do opisania. Osiemdziesiąt procent domów w naszym miasteczku przestało istnieć. Natychmiast pojawił się problem wody pitnej, dostawy żywności zostały przerwane a tak cenne dla nas łodzie zniszczone bezpowrotnie. Morze wyrzuciło na brzeg kilkadziesiąt znacznej wielkości pojemników, których nie byliśmy w stanie rozpoznać. 

Natychmiast poinformowaliśmy o tym władze lokalne i centralne. Specjalne służby międzynarodowe zajmujące się identyfikacją produktów chemicznych rozpoczęły prace na pobliskich plażach. Na rezultaty nie czekaliśmy zbyt długo. Pojemniki zawierały odpady toksyczne zrzucone na nasze wody terytorialne. Procedura była jak najbardziej legalna, gdyż dokonujące tego kompanie międzynarodowe uzyskały niezbędne w tym przypadku zezwolenie naszego rządu. W konsekwencji część lądu, który zalała woda niedawnego tsunami oraz najbliższe wody terytorialne zostały skażone środkami chemicznymi. Podsumowując utraciliśmy nie tylko nasze domostwa, dobytek i łodzie, ale również miejsce, gdzie żyliśmy od pokoleń. Ponownie zwróciliśmy się do rządu o wsparcie i wyrównanie poniesionych szkód, tym bardziej, że ci którzy do tego doprowadzili zostali zmuszeni do wypłacenia wysokich odszkodowań przeznaczonych do oczyszczenia lokalnego środowiska i należnych odszkodowań dla mieszkańców. Wysokie kwoty pieniężne wpłynęły na konta rządowe, ale złożone obietnice nie zostały dotrzymane. W tym momencie postanowiliśmy ponownie wziąć sprawy w nasze ręce. Ponieważ nie dysponowaliśmy już niemal żadnymi środkami finansowymi z pomocą przyszli nam członkowie lokalnych klanów rodzinnych. Nazwali przeorganizowane oddziały policji Robin Hoodami Nowej Ery. Uzasadnienie było wyjątkowo proste i jasne, domagaliśmy się tylko i wyłącznie sprawiedliwości i wyrównania doznanych krzywd. W związku z powyższym otrzymaliśmy znacznie większe i oczywiście nowe łodzie, niezbędną broń na wypadek konieczności obrony przed członkami załogi, dokładne informacje o terminie planowanej akcji, wielkości i wyposażeniu statku handlowego. Zatrudnieni zostali przede wszystkim młodzi mężczyźni, gdyż oni najbardziej potrzebowali odzyskać utracony sens egzystencji, jakim jest możliwość zapewnienia przyszłości rodzinie.

Przewodniczący trybunału ponownie zanotował: …

Koniec części pierwszej

c.d.n.