Obchody Narodowego Dnia Żołnierzy Wyklętych
Pod Patronatem
Komandora Pawła Podgórnego
Attache Obrony, Sił Lądowych, Marynarki Wojennej i Lotnictwa Polskiego w Kanadzie

Z okazji obchodów Narodowego Dnia Żołnierzy Wyklętych
zapraszamy na pokaz filmu o bohaterskim kapelanie  Oddziału Partyzanckiego ,,Żandarmeria",
o ks. kpt Stanisławie Gurgaczu ps. ,,Sem" - Sługa Maryi,
w sobotę 9 III 2024 o godz. 18:00, po Mszy św. o godz. 17:00
w Sali Parafialnej św. Jacka Odrowąża.

Please join us for a beautiful celebration of music
on Saturday March 9th at 4PM
at the Trinity Anglican Church on 1230 Bank Street, Ottawa.

Odwiedzaj strony "Gońca"

żeby być na bieżąco z informacjami, przydatnymi dla Polonii kanadyjskiej.

https://www.goniec.net
Na stronach "Gońca" zawsze znajdziesz coś, co może ciebie zaciekawić.

Kanał "Gońca" na youtube:  https://www.youtube.com/@GoniecTVToronto

Maria M. - W pewnym małym miasteczku

Dziennik Działacza Społecznego – Aktywisty (cz. 1)

Działacz społeczny - osoba wykonująca jakieś zajęcia dobrowolnie, bez wynagrodzenia.

Poniedziałek

Działacz społeczny – aktywista, nazwany tutaj Społecznik rozpoczyna dzień wcześnie. Ma wiele spraw do załatwienia i niewiele czasu do zmarnowania. Godzina 5:30, pora rozpocząć tydzień.

- Dzień dobry - dzień, z pewnością będziesz dobry, bo nie bez przyczyny tak cię nazwano – mówi z uśmiechem Społecznik.

Kilka ćwiczeń gimnastycznych, prysznic i śniadanie.

Godzina około 7:00 rano, Społecznik rozpoczyna pracę za biurkiem, gdyż nadal pracuje zawodowo. Nie musi być na czas, gdyż od dawna pracuje z domu. Czy ma z tym problem? Absolutnie nie, samodyscyplina i wewnętrzna motywacja to jego mocne strony, ale jednocześnie jest wystarczająco elastyczny, aby nie trzymać się sztywno zegarka i odpowiednio ryzykowny, aby proponować projekty czy zadania zupełnie nie typowe. Jest tak szalony, że w każdym momencie jest gotowy pojechać na misję, żeby ratować świat i tak rozsądny i odpowiedzialny, żeby tego nie robić.

Droga wiodąca do lokalnej szkoły podstawowej wspina się i opada zgodnie z ukształtowaniem terenu. Społecznik zna jej wszystkie znaki drogowe, domy mieszkalne i magazyny wzdłuż niej ulokowane. Po zarejestrowaniu swojej obecności w sekretariacie udaje się w kierunku korytarza prowadzącego do części szkoły przeznaczonej dla najmłodszych. 

Jest zima, dzieci przygotowują się do wyjścia na zewnątrz. Nie wszystkie radzą sobie wystarczająco z ciepłymi kurtkami, spodniami nie mówiąc o butach, z których prawy nie pasuje na lewą nogę i odwrotnie. Interesujące, dlaczego? Niektórzy jeszcze nie odpowiedzieli na to pytanie myląc się wielokrotnie. Kamila jest najmłodsza w grupie. Drobna i blada wymaga pomocy w założeniu zimowych rękawic. Kruche i delikatne palce nie mogą trafić w odpowiednie miejsce. Społecznik pomaga jej cierpliwie choć zaczyna odczuwać nadmiar ciepła. Jest ubrany odpowiednio do temperatury zewnętrznej podczas gdy nadal jest w budynku szkoły. Dzieci wybiegają z krzykiem na ogrodzony, zaśnieżony teren. Można ulepić bałwana, śnieg jest odpowiednio kleisty. Nie wszyscy mogą w tym uczestniczyć. Dziewczynka w czerwonej kurtce szlocha. Nie ma rękawic a śnieg jest zimny i mokry.

- Czy sprawdziłaś kieszenie i plecak, może tam są? – zapytuje Społecznik.

- Tak, ale ich tam nie ma.

- Załóż moje – proponuje Społecznik podając dziecku swoje rękawice. Oczywiście, że są nieco za duże, ale można bez obawy pomagać w lepieniu kolejnego bałwana.

- Jest mi zimno – skarży się Aleksander.

- Pobiegaj ze mną, na pewno mnie nie złapiesz.

Społecznik biegnie tak szybko, aby dziecko mogło dobiec do niego bez wysiłku.

Czas wrócić do szkoły a dla Społecznika jest czas, aby udać się do innej klasy. Uczniowie są starsi, klasa pierwsza i druga razem. Dzieci przygotowują się do drugiego śniadania. Niektóre mają ciepłą zupę w termosie. Jakub prosi o pomoc. Nie jest w stanie otworzyć termosu. Ja również i przechodząca korytarzem nauczycielka nie może tego zrobić. Dobrze, że w torbie z drugim śniadaniem jest jeszcze kanapka, owoce i warzywa. Mimo wszystko chłopiec jest niepocieszony, kilkakrotnie próbuje przekręcić pokrywkę termosu, ale oczywiście bez rezultatu.

- Poproś mamę lub tatę, aby kupili ci inny termos, taki który łatwiej się otwiera – pocieszam Jakuba kilkakrotnie.

Dzwonek daje wszystkim znać, że czas na spożycie posiłku dobiegł końca, jak również czas Społecznika. Ale nie wraca jeszcze do domu. Jedzie w kierunku przeciwnym, gdzie przy głównej ulicy w niewielkim pawilonie obok restauracji mieści się sklep z owocami i warzywami. Nie był to jego pomysł, ale matki trojga, która dbała o zdrową dietę rodziny borykając się jednocześnie z kosztami żywności w lokalnych sklepach. Początkowo własnym samochodem przywoziła produkty z oddalonego o około 150 kilometrów dużego miasta. Otworzyła drzwi własnego domu dla potrzebujących i sprzedawała świeżo przywiezione warzywa i owoce niemal po cenach hurtowych. Takie były początki. Obecnie jako organizacja charytatywna sklep otwiera drzwi przede wszystkim dla najbardziej potrzebujących, nie odmawiając również serwisu dla innych mieszkańców małego miasteczka. 

Społecznik przyłączył się do inicjatywy po kilku miesiącach jej działalności. Całym sercem jest oddany miejscu, gdzie pakuje, segreguje i układa na półkach warzywa i owoce, te popularne jak jabłka i gruszki, ale również inne bardziej egzotyczne jak pigwy. Rozmawia z klientami, doradza i pomaga włożyć wybrane produkty do torby. Jest cierpliwy i wyrozumiały a do sklepu nigdy nie wchodzi bez uśmiechu na twarzy. Nie pracuje też sam, jest ich grupa młodszych i starszych aktywistów a jemu pomaga nastolatka z lokalnej szkoły. Rodzice kilka lat temu przyjechali z odległej Ameryki Południowej, aby zapewnić dzieciom lepszą przyszłość. Społecznik dobrze to rozumie, gdyż również przybył do tego miejsca z daleka. Niewiele dostał za darmo, ale dano mu szansę na rozpoczęcie życia po raz drugi. Nie zmarnował jej i to stara się tą wiadomość przekazać młodej dziewczynie.

(koniec cz. 1)