Szanowni
Państwo
Członkowie i
Sympatycy
The
Oskar Halecki
Institute in
Canada,
Z
okazji
Narodowego
Dnia Żołnierzy
Wyklętych, The
Oskar Halecki
Institute in
Canada
zaprasza
Polonię
na
wieczór
poświęcony
Pamięci
Żołnierzy
Wyklętych -
Niezłomnych
8
III 2025
(sobota) o
godz. 18:00 w
Sali
Parafialnej
św. Jacka
Odrowąża w
Ottawie, ON,
Kanada.
Wieczór
pod Patronatem
Komandora
Pawła
Podgórnego,
Attaché
Obrony, Sił
Lądowych,
Lotnictwa i
Marynarki
Wojennej RP
przy
Ambasadzie RP
w Kanadzie
Program:
1. Słowo o Żołnierzu Niezłomnym Rzeczypospolitej ppłk
Łukaszu
Cieplińskim
ps. ,,Pług"
(dr A.
M. Jabłoński,
OHI);
2. Fragmenty grypsów z celi śmierci i Modlitwa Więzienna
(Teatr Słowa
im. M.
Kotlarczyka w
Ottawie);
3. Pokaz filmu dokumentalnego Fundacji Armii Krajowej
p.t.,,Żołnierze
Wyklęci" (57
min., 2006),
reż.
Wincentego
Ronisza.
 Ppłk/
płk Łukasz
Ciepliński
(1913 -
1951), Prezes
IV Komendy
Zrzeszenia
,,Wolność i
Niezawisłość"
(WiN),
ps.
,,Pług",
,,Ostrowski",
,,Ludwik",
,,Apk",
,,Grzmot",
,,Bogdan":
ur. 26
XI 1913 w
Kwilczu, ziemi
wielkopolskiej,
zamordowany 1
III 1951 w
więzieniu
mokotowskim w
Warszawie,
podpułkownik
służby stałej
Korpusu
Piechoty WP,
pośmiertnie
awansowany do
stopnia
pułkownika,
bohaterski
oficer
kampanii
wrześniowej
1939,
żołnierz
Organizacji
Orła Białego,
ZWZ-AK, NIE i
DSZ, prezes IV
Komendy WiN,
stracony ze
swoimi
towarzyszami
walki
przeciwko
czerwonej
przemocy,
Kawaler
Orderu Orła
Białego,
Kawaler Orderu
Virtuti
Militari (V
Kl.), Kawaler
Krzyża
Walecznych.
Pomimo
krótkiego
życia Jego
kariera
wojskowa i
polityczna
była bardzo
bogata.
O
świcie 1 IX
1939 wyruszył
na bój
przeciwko
Niemcom jako
podporucznik
służby
stałej, dowodził
na przedpolach
Bydgoszczy
kompanią
przeciwpancerną
62. pp,
a 1
III oddał swe
życia za Boga
i Ojczyznę,
zamordowany
przez
komunistycznych
siepaczy w
więzieniu
mokotowskim w
Warszawie.
Razem
zginęli z Nim,
członkowie IV
Komendy
WiN:
mjr
Adam
Lazarowicz,
mjr
Mieczysław
Kawalec,
kpt.
Franciszek
Błażej,
kpt.
Józef
Rzepka,
por.
Karol
Chmiel
i
kpt. Józef
Batory.
Wierni
do końca
złożonej
przysiędze,
Bogu i
Ojczyźnie.
Dzięki
Ich przelanej
krwi możemy
się dzisiaj
cieszyć wolną
Ojczyzną.
Cześć
Ich Pamięci!
Nie
zapomnimy!
w imieniu
Zarządu OHI
dr inż.
Aleksander
Maciej
Jabłoński,
P.Eng.
Prezes
The Oskar
Halecki
Institute in
Canada
Pomnik w Rzeszowie poświęcony
Żołnierzom
Wyklętym
Informacja o filmie
"Żołnierze
Wyklęci"
Scenariusz i reżyseria: Wincenty Ronisz
Narracja:
Wojciech
Gąsowski i
Wojciech
Michnicki
Studio:
Fundacja
Filmowa Armii
Krajowej /
Ministerstwo
Obrony
Narodowej /
Polski
Instytut
Sztuki
Filmowej /
Premiera:
2006
Chcieliśmy iść
na pomoc
powstaniu
warszawskiemu,
ale gońcy
przyszli z
meldunkiem, że
Sowieci
rozbrajają i
nie ma
możliwości
dojścia do
Warszawy.
Komendant
kazał składać
broń, pożegnał
się z nami z
łezką w oku i
mówi: chłopcy,
nie wiem, ale
nasza walka
się chyba nie
skończy,
będziemy
musieli dalej
walczyć o
Polskę" -
wspomina pełne
wątpliwości
chwile jeden z
żołnierzy
"Zapory" -
majora
Hieronima
Dekutowskiego.
On i wielu innych członków Armii Krajowej nie
postrzegali
wkroczenia
Sowietów na
polskie ziemie
jako
wyzwolenia.
Choć
nieświadomi
ustaleń
wielkiej
polityki na
konferencjach
w Teheranie i,
niedługo
potem, w
Jałcie,
partyzanci
przeczuwali
najgorsze.
Szybko wyszło
na jaw, jak
próżne były
nadzieje na
demokratyczny
charakter
Tymczasowego
Rządu Jedności
Narodowej. I
kiedy na ich
oczach
zaczynał
szaleć terror
komunistyczny,
gdy daleko na
Wschodzie
zaczynał się
"proces
szesnastu",
kiedy coraz
więcej akowców
trafiało do
katowni Urzędu
Bezpieczeństwa
i ginęło bez
wieści,
żołnierze
Armii Krajowej
postanowili
raz jeszcze
chwycić za
broń.
W ciągu nieco ponad dziesięciu lat, pomiędzy 1945 a 1956
rokiem, przez
szeregi
partyzantów
przeszło około
150 tysięcy
ludzi. Do
czasu tzw.
ujawnienia w
1947 roku, w
lasach
walczyło ponad
10 tysięcy
żołnierzy. Na
terenie ziemi
łódzkiej
działała
jednostka
dowodzona
przez kapitana
Stanisława
Sojczyńskiego,
pseudonim
"Waszyc".
Atakami na
więzienia w
Kielcach i
Radomiu
rozgłos
zdobyli
żołnierze
"Szarego" i
"Harnasia". Na
Podhalu
działał słynny
"Ogień" -
Józef Kuraś,
na
Białostocczyźnie
- dowódca V
Wileńskiej
Brygady AK
Zygmunt
Szendzielarz,
pseudonim
"Łupaszka".
Choć władze od początku zmobilizowały przeciw
partyzantom
znaczne siły,
szeregi
przeciwników
komunistycznego
reżimu wciąż
rosły.
Żołnierze
wykonywali
różnego
rodzaju misje,
atakowali
posterunki
wojskowych,
walczyli z
Sowietami,
odbijali
więźniów.
Czasem brali
odwet na
konfidentach.
Bywało, że w
tych akcjach
ginęli
przypadkowi
ludzie, co
pomagało
komunistom
nazywać
partyzantów
bandytami. Z
miesiąca na
miesiąc
sytuacja
żołnierzy z
lasów stawała
się coraz
trudniejsza.
Wprawdzie
udawało się im
wygrywać bitwy
nawet z
połączonymi
siłami UB, KBW
i NKWD, to
przewaga wroga
była
przytłaczająca.
Przywódcy
ginęli w
zasadzkach
zdradzeni
przez szpicli,
gasła nadzieja
na interwencję
Zachodu.
Wielu partyzantów skorzystało z oferowanej przez władze
amnestii
podczas tzw.
ujawnienia,
choć dla
licznych
wiązało się to
później z
prześladowaniem
i torturami. W
lasach
pozostała już
tylko garstka,
dla której nie
było ratunku.
Ostatni
partyzant
Białostocczyzny,
Stanisław
"Ryba"
Marchewka,
zginął w
obławie sił
porządkowych w
1957 roku...
Film
Wincentego
Ronisza
opowiada o
losach tysięcy
uczestników
powojennego
podziemia
zbrojnego.
Walczyli
samotnie w
lasach, bez
nadziei na
zwycięstwo,
wierni ideałom
wolnej i
rządzonej
przez
demokratycznie
wybrane władze
Polsce.
Dopiero po
blisko pół
wieku historia
przyznała
rację tym
żołnierzom
wyklętym.
|
Piątek, 7 marca
2025
Stowarzyszenie Polskich
Seniorów
“OGNISKO”
